Wschodzący Księżyc recenzja

AGATA KONEFAŁ
⚜️ Wschodzący księżyc ⚜️

Drugi tom trylogii Dnia i Nocy - Wschodzący księżyc, to dlaszy ciąg historii dwóch plemion Słońca i Księżyca.
Dla mnie ta książka jest idealna na gorsze dni- "wchodzisz" w nią i zaczytujesz się w pełnym magii świecie, gdzie przemierzasz go z ulubionymi bohaterami.

Sonyia i Lovone Dwójka bohaterów, która tak mocno zaskrobiła sobie moja miłość od samego początku powraca by stawić czoła przepowiedni.
W tym tomie Agata ponownie wprowadza nas w świat Kiroho, ale tym razem poszerza scenerie o Dolinę złych dusz czy Gniazdo twarzy, a miejsca te są naprawdę pełne magicznych stworzeń nie tylko tych dobrych, ale też i wrogów.
Poznajmy lepiej plemię Słońca, ich Zwierzchnika, różnice między dwoma plemionami.
Autorka cudnie wprowadziła miłość w historie i to właśnie ona wychodzi na pierwszy plan. Nie będę ukrywać, że czekałam na to od pierwszej części, ale nie myślcie sobie, że odkryjecie karty miłości od razu, autorka pomału zmierza do celu, typowy romans slowburn, całość wychodzi bardzo naturalnie i bajecznie. Całość nie jest za szybko rozegrana więc dla mnie to istotny plus.
Cieszę się, że tym razem mogliśmy dużo lepiej poznać postac Sonyi, jej zmiana na bardziej bojowy charakter jest dla mnie na plus. I choć nadal skrywa się za maską szarej myszki, zaczyna decydować o sobie, swoim postępowaniu i uczuciach.

Tym razem możemy przeczytać również rozdzial z perspektywy Masiny, kocham ją coraz bardziej. Miło jest mieć taką odskocznie od Levona czy Sonyi.
Nieco humoru wprowadza jak zwykle Mound. Jeśli kiedyś coś mu się stanie pamiętaj Agato, że cię złapie. Choć gadatliwy z niego gość daje całkiem fajny charakter ppstaci w książce. Nie jest on wymuszony, jest naturalny i swobodny.
Nie wspomniałam jeszcze o naszym złym duchu książki mianowicie Crystal, jest i ma się bardzo dobrze. Jestem bardzo ciekawa jej motywów bo nie odkrywa przed nami wszystkiego. Jest bardzo tajemniczą postacią.

Oczywiście Agata zapewnia nam piękne sceny walk, uwielbiam to w jej książkach, przyznaje, że zawsze na nie czekam.
Cała akcja książki jest przemyślana, ułożona, nic nie jest przypadkowe.
Zakończenie w tym tomie jest ułożone, spokojne, ale mam wrażenie zmylenia nas spokojnością, by w trzecim tomie zrobić na nas bumm...