Umierający detektyw recenzja

Prezentuje w tej książce Persson jeden z klasycznych schematów powieści kryminalnej: człowiek, który nie wychodzi z domu, więc siłą rzeczy nie uczestniczy w śledztwie, rozwiązuje zagadkę morderstwa; wystarcza mu rozmowa ze świadkami i śledczymi, czytanie akt i używanie szarych komórek, można powiedzieć, że prowadzi śledztwo zdalnie. Ten schemat już stosowano wielokrotnie: Dashiell Hammett (w 'Papierowym człowieku'), Rex Stout czy Agatha Christie (pewnie, bo nie znam jej twórczości).

W tej książce emerytowany policjant, bohater kilku poprzednich książek Perssona, Lars Martin Johansson, doznaje ciężkiego udaru i w czasie rekonwalescencji, trochę z nudów zaczyna się zajmować sprawą starego, nigdy niewyjaśnionego morderstwa. Chodzi o gwałt i brutalne zabójstwo dziewięcioletniej dziewczynki; zdarzyło się to 25 lat temu. Z tym że schemat unieruchomionego w pokoju detektywa trochę się łamie, bo na początku Johansson jest przykuty do szpitalnego łóżka, ale potem trochę się rusza, choć go wożą.

To typowy klasyczny kryminał: na początku jest morderstwo, a potem mamy mozolne dochodzenie do prawdy, pojawiają się nowe fakty, stawia się hipotezy; to praca przypominająca archeologiczną: odkrywanie nowych warstw ziemi i powolne dochodzenie do prawdy. Słucha się tego dobrze, bo Persson pisać umie. A samo śledztwo jest fajnie powiązane ze skomplikowaną rekonwalescencją Johanssona, bo jest on niełatwym pacjentem. Sporo też książce humoru, fajne są dialogi między śledczymi.

W pewnym momencie historia kryminalna niepostrzeżenie przepoczwarza się w moralitet, bo powstaje problem, jak i czy ukarać człowieka za zbrodnię już przedawnioną: z punktu widzenia prawa nie ma się jak przyczepić, a wypadałoby ukarać. Jest to ważny problem moralny, prawny i filozoficzny, Persson trochę się nad nim prześlizguje prawdę mówiąc. Mimo to fajnie się tego słucha, dobry kryminał.

Słuchałem audiobooka w poprawnej interpretacji Henryka Pijanowskiego, jednak wolę gdy kryminały Perssona czyta swoim mrocznym głosem Andrzej Mastalerz, który interpretował już parę jego książek.