Błysk rewolwru recenzja

Utwory małe i jeszcze mniejsze. Varia, zabawki i zabaweczki. Wprawki i prawidełka. Głupotki i sztuczki. Ot, mały tomik wyciągnięty z szuflady z napisem "nie do druku". A przynajmniej nie za życia autorki. Jak zawsze u Szymborskiej dzieło obszerne z tego nie powstało, bo była poetka mistrzynią w oszczędzaniu słów. Powstało za to udane "dzieło humoris causa", że posłużę się jakże trafnym określeniem "Błysku..." z przedmowy Bronisława Maja.

Czego my tu nie znajdziemy? Są pierwsze wyrazy składane przez czterolatkę, romansidło dwunastoletniej pensjonarki, sensacyjny kryminał, wprawki stylistyczne, "porządne" wiersze i "Słownik wyrazów obelżywych". Nie zabrakło bajek czy limeryków. No i oczywiście gatunki autorskie: lepieje, moskaliki, rajzerfiberki itd. A to jeszcze nie koniec, bo przecież są jeszcze genialne kawałki prozatorskie - listy do profesora Białasa, w których Szymborska raz jest np.trzpiotką-idiotką, raz kochanką Mao. I wiele, wiele innych.

Tomik został podzielony na cztery części według dwóch zasad: chronologicznej i gatunkowej. Do tego redaktorzy ładnie zadbali o to, by każda z cząstek była spójną, odrębną całością. Oczywiście, wszystkie te chronologie i podziały nie przeszkadzają w czytaniu w wspak, w poprzek, czy do góry nogami. Ba, można książkę nawet tylko oglądać, bo integralną częścią "Błysku..." są grafiki, ilustracyjki i słynne wyklejanki autorki.

"Błysk rewolwru" bawi. Ale poznać zabawną Szymborską to nie sztuka. Wystarczy zajrzeć do innych tomików, czy poszukać poetki w internecie. Ta niewielka objętościowo zbieranina słów i tekstów świetnie obrazuje ewolucję "dzieła" autorki. Zmiany jej stylu, zainteresowań. Słowem - proces twórczego dojrzewania. A że przy okazji zaglądamy też trochę pod podszewkę, by choć na chwilę błysnęła nam prywatna Szymborska - tylko przyklasnąć. Także tym, którzy w szufladzie Noblistki pogrzebali i wynaleźli.