Grace, córka latarnika recenzja

Ostatnio moje lektury obfitują w postaci silnych kobiet, niepoddających się losowi, odważnych i mądrych. Do książek z takimi właśnie bohaterkami należy “Grace córka latarnika” autorstwa Gaynor Hazel.

Powieść oparta na autentycznych wydarzeniach z XIX wieku zrobiła na mnie spore wrażenie, właśnie z uwagi na postacie kobiet w niej zaprezentowanych. Grace Darling, Sarah, Matilda Emmerson, a później i Harriet - to ich niełatwe losy są osią powieści.

Oto Grace, córka latarnika na angielskiej wyspie Farne pomaga ojcu w wykonywaniu jego obowiązków. Latarnia jest jej domem, miejscem pracy i całym światem. Żyje tam skromnie, spokojnie, ale do czasu. Katastrofa statku podczas szalejącego sztormu i udział Grace w niebezpiecznej akcji ratowania rozbitków przynoszą dziewczynie niechcianą sławę. Gazety rozpisują się o jej bohaterstwie, a Grace uważa, że zrobiła to, co należało do jej obowiązków. Żyje więc po swojemu, w cieniu sławy, rezygnując z wielkiego uczucia. Ale życie, nie doceniając szlachetności i uczciwości Grace, przynosi jej tylko cierpienie.

Historia Grace to pierwszy plan czasowy powieści - lata trzydzieste XIX wieku. Za sprawą drugiej bohaterki, Matildy, przenosimy się do XX wieku. Dziewiętnastoletnia Matilda to zbuntowana przeciw ówczesnym konwenansom dziewczyna, a swój protest wyraża dość oryginalnie - będzie samotną matką. Jej rodzice, należący do tzw. wyższych sfer, by uniknąć skandalu, wysyłają ją do kuzynki Harriet, daleko, bo do Ameryki. Tam ma urodzić dziecko, oddać je na wychowanie i wrócić do rodzimej Irlandii.

Czas spędzony w towarzystwie nieco ekscentrycznej latarniczki Harriet sprawił, że Matilda nie tylko poznała swoją przeszłość, ale przede wszystkim podjęła najważniejszą decyzję w życiu, zgodną z własnym sumieniem. Odnajduje przy okazji portret Grace Darling i odczytuje list miłosny sprzed wieku...

“Grace córka latarnika” to moim zdaniem piękna książka, może momentami melodramatyczna, ale na pewno emocjonująca i wzruszająca opowieść o sile kobiet, o dążeniu do poznania samego siebie i wyborze własnej drogi życiowej. To także opowieść o pasji, miłości, poświęceniu, odwadze, bólu i cierpieniu. Ta trochę smutna, melancholijna historia niezwykłych, niezłomnych doświadczonych przez los kobiet, których losy łączą się w niezwykły sposób, niesie ze sobą moc emocji, a także szum rozszalałego morza, krzyk mew, obraz fal uderzających o brzeg latarni, zapach morskiej wody.. Zapraszam, wejdźcie więc do majestatycznej latarni Longstone i rozpocznijcie swoją przygodę z tą książką.