Na dwoje babka wróżyła recenzja

Jakiś czas temu czytałam książkę Renaty Kosin "Bluszcz prowincjonalny", która zapadła w mojej pamięci, więc za pierwszą część sagi "Jemiołki" zabrałam się z wielką ochotą. Sama niemal od urodzenia mieszkam w małej miejscowości, więc nieco znam realia polskiej wsi, wiem jakie są minusy mieszkania na wsi a także jakie są tego zalety i uroki.
Autorka zaprasza nas na Podlasie, do Jemiołek, które od wieków podzielone są na Górne, czyli szlacheckie i Dolnych, czyli chłopskich. Do wsi prowadzą również dwie drogi a nawet kościół jest podzielony i wiszą w nim dwa obrazy Matki Boskiej, więc obie części wsi modlą się do "swojego" obrazu.

Teraz właściwie nie powinno już być takiego podziału, ale w tej wsi tak się utarło i każdy chodzi "swoją" drogą do swojej części wsi, zaliczając się albo do tych lepszych lub tych gorszych. Nie powinno się mieszać krwi szlacheckiej i chłopskiej, tak mówiło się przed wiekami i tak zostało do dziś...
Nie wszystkim we wsi taki podział się podoba. Gaja nie zgadza się z podziałami, mimo tego, że ma dar przewidywania przyszłości, nie potrafi lub nie wie w jaki sposób pogodzić mieszkańców, zjednoczyć całą wieś. Czy uda się dziewczynie znaleźć sposób na pogrzebanie niesnasek?

Oprócz Gai poznamy tu wiele innych postaci, mniej lub bardziej ważnych czy wpływowych, ale za to bardzo charakterystycznych. Jedną z nich jest babcia Pogoda, która nawet w deszczowej aurze widzi same zalety. Nie brakuje w Jemiołkach również przysłowiowego wioskowego głupka, bo przecież w każdej wsi taki ktoś być musi...

Może się miastowym wydawać, że na wsi czas płynie spokojnie i ludzie się nudzą, lecz nic bardziej mylnego. Zajęć nie brakuje tu nikomu i próżno tu szukać spokoju. Ciągle coś się dzieje, ciągle ktoś potrzebuje jakiejś pomocy lub chociaż tylko porady. Tym bardziej, że zbliżają się wybory sołtysa, więc trzeba się zjednoczyć żeby dobrze wybrać. A na wsi zawsze ludzie wiedzą znacznie więcej o sąsiadach niż oni sami, nic się ukryje a jeszcze więcej się wymyśli. Plotka szerzy się lotem błyskawicy. Lecz gdy zajdzie potrzeba to zawsze znajdzie się pomocna dłoń.

Renacie Kosin udało się bardzo dobrze oddać specyficzny klimat podzielonej wsi, dobrze splotła wątki teraźniejsze z przeszłością i pokazała skomplikowane relacje międzysąsiedzkie. Chociaż fabuła toczy się powoli, to czyta się dobrze.
"Na dwoje babka wróżyła" to życiowa opowieść i bardzo ciepła, taka swojska.
Chętnie przeczytam dalsze losy mieszkańców Jemiołek...