Siedem szklanek recenzja

Magdalena Zych urodziła się w primaaprilisowy wtorek w 1980 roku. Mieszka w Warszawie, gdzie prowadzi firmę, w której pracuje jako menedżerka, graficzka i sekretarka. Okazjonalnie bywa lektorką języka angielskiego. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim – najpierw lingwistykę stosowaną, później anglistykę. Interesuje się literaturą współczesną i teorią queer.
W wolnym czasie uprawia amatorsko wspinaczkę skałkową, jeździ na rowerze, gotuje i czyta – od Schulza i Gombrowicza po Tove Jansson. Uwielbia także kino, ceni sobie styl Woody’ego Allena.

Kuba to wycofany, niepozorny, nieśmiały i samotny facet niewychylający się ze społeczeństwa. Emil to otoczony chmarą znajomych egocentryczny i ekscentryczny artysta. Ich spotkanie na szalonej imprezie staje się początkiem niezwykłego związku, z którego każdy z nich wyjdzie odmieniony. Czy bohaterów połączyło uczucie czy gra? Czy ten związek ma szansę przetrwać? Po odpowiedzi zapraszam do książki.

"Siedem szklanek" to bardzo udany debiut Magdaleny Zych. Autorka w swojej powieści trafnie opisuje polskie społeczeństwo wytykając mu jego hipokryzję. Przełamuje tabu i wszystkie stereotypy. Zmusza czytelnika do zastanowienia się nad sobą. Pokazuje, że inność wcale nie jest zła, a wręcz każdy ma do niej prawo. Ważne by być sobą i żyć w zgodzie ze sobą. Trzeba siebie zaakceptować w całości.

Kuba i Emil, tak różni, a jednocześnie tak podobni do siebie zaczynają się spotykać i tworzą parę. Artysta od początku wie czego chce, nie ukrywa tego kim jest. Tymczasem nieśmiały Kuba na początku nie potrafi przyjąć tej wiadomości o swojej tożsamości. Ucieka przed nią, chce zapomnieć. Jak czas pokazuje nie udaje mu to się. Ale czy taki związek ma szansę przetrwać? To już nie wcale takie proste. Jednak na pewno te wspólnie chwile na zawsze odcisną piętno na ich życiu.

Książka jest pełna dobrego humoru, niespodzianek, niekonwencjonalnych zdarzeń i zachowań. Na pewno zaskoczy niejednego czytelnika. Porusza ona ciągle kontrowersyjny temat: homoseksualizmu. Sama autorka nie zajmuje w tej sprawie stanowiska. Przekazuje tylko historię tych dwóch młodych mężczyzn. Nie mówi czy robią źle czy dobrze. I to mi się bardzo spodobało. To historia poszukiwania samego siebie, próba odpowiedzi na dręczące pytania.

Pisarka bawi się językiem, swobodnie przeplata teksty piosenek z marzeniami sennymi Kuby. Każda strona to niespodzianka dla czytelnika. Magdalena Zych dokładnie charakteryzuje bohaterów: ich zachowanie, myśli i emocje.
Książka została napisana prostym, ale intrygującym językiem. Zachwycająca jest też grafika. Zwraca na siebie uwagę i zdecydowanie wyróżnia się wśród innych.

Podsumowując polecam ją miłośnikom powieści, które zaskakują. To idealna pozycja na długi wieczór skłaniająca do refleksji.