W otchłani recenzja

To pierwsza książka, której rzecz dzieje się w kosmosie, a nie na Ziemi. Pierwsza, którą ja przeczytałam oczywiście. Nie przypominam sobie bym wcześniej czytała o czymś takim. I jestem w pełni usatysfakcjonowana. I strasznie się cieszę, że nie potrafiłam się powstrzymać i nie kupić jej w ostatnią niedzielę. A czemu ją kupiłam? Hm...okładka i krótka notka z tyłu książki totalnie mnie zachwyciły. Tym bardziej, że rzecz dzieje się we Wszechświecie. Same przyznajcie, że po czymś takim nie można sobie odmówić jej zakupu.

I przeczytałam ją w kilka godzin. Dosłownie. Pochłonęła mnie obłędnie. Lubię, gdy historia nie jest przesłodzona, gdy brutalność i obłuda żądzą światem. Ale tylko w książce. No i ta książka ma w sobie wszystko czego ja oczekuję od książek. Tajemnice, grozę, strach, niebezpieczeństwo, śmierć, zagadki i to COŚ. I ona to wszystko razem z tym CZYMŚ ma. Więcej nic mi nie potrzeba. Ja jestem zwyczajną dziewczyną i do szczęścia i spełnienia zbyt wiele mi nie trzeba. :D

A teraz wyobraźcie sobie, że opuszczacie nasz świat, by znaleźć się na innym za kilkaset lat. Zostajecie zamrożone, ale nie możecie zaznać spokoju. I czas mija. Mijają lata. I nagle zostajecie rozmrożone. I wasze marzenia, które zaraz mają się spełnić umierają. Bo budzicie się na statku, z którego nie ma wyjścia, bo dryfuje w kosmosie. Nie ma planety, na której miałyście się obudzić. Jej statek. Metal. I żadnej ucieczki. A ludzie są inni niż na Ziemi. Zachowują się jak zwierzęta. Nie czują nic. Są tacy sami. I niechętni w stosunku do was. Jesteście same i wasze życie zmienia się na zawsze. Czy chciałybyście tak żyć???

Amy musi. Nie ma wyjścia. Została „obudzona” i musi podporządkować się temu co zastała. A jest sama, bo jej rodzice nadal hibernują. A statek staje się klatką, z której nie ma wyjścia.

Jest też Starszy, który kiedyś przejmie władzę na „Błogosławionym”, czyli na statku, który leci w kierunku nowej planety, którą trzeba zaludnić. Starszy przez całe swoje prawie siedemnastoletnie życie szkolony był by kiedyś zostać Najstarszym, czyli tym który rządzi statkiem i ludźmi. I wszystko jest ok., ale do czasu, gdy poznaje Amy. Wtedy wszystko się zmienia.

„Zamrożeni” są w niebezpieczeństwie, gdyż ktoś ich odłącza i umierają. Ludzie żyjący na statku są dziwni. I jest to przerażające. Przynajmniej dla mnie. Podlegają władzy, która kieruje całym ich życiem. I to życie na statku jest straszne. Jest tak inne od naszego, że chwilami byłam zniesmaczona, że coś takiego może się dziać. Ale to zupełnie zrozumiałe, gdy władza postępuje tak, jak postępuje.

Amy i Starszy próbują chronić i dowiedzieć się kto próbuje zabić „zamrożonych”. Ale i ich życie może być w ogromnym niebezpieczeństwie. Ale nie to jest najgorsze. Znacznie gorsze jest przebywanie na statku. Tym bardziej, że nie ma gdzie uciec. Nie ma jak dotknąć prawdziwości i naturalności. A świadomość, że nigdy nie wróci się na Ziemię albo nie wyjdzie się ze statku jest chyba najgorsze. I nie wiadomo komu można zaufać...

Morderstwa, niebezpieczeństwo, tajemnice, groźby, strach i wiele, wiele innych spraw, które sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Doczekać się nie mogę kolejnej części. Wiem, że wyjdzie w lipcu i totalnie się cieszę. :D