W otchłani recenzja

Już od dawna pragnęłam przeczytać ową książkę, sama okładka przyciągnęła mój wzrok, a potem wystarczyło tylko chwycić ją w dłonie, a ta wciągnęła mnie bezpowrotnie i zaskakiwała aż do ostatniej strony. Beth Revis to mężatka mieszkająca w Karolinie Północnej w USA, jest to jedna z najlepszych autorek dystopijnych światów. Jej pierwsza powieść „W otchłani” okazała się strzałem w dziesiątkę i niemal zaraz po premierze zdobyła status bestsellera „New York Timesa” oraz w styczniu 2011 nominowano ją do nagrody Carnegie Medal.
Tytuł „W otchłani” jest niezwykle trafny jak na tą opowieść, misja, na którą wybiera się Amy i jej rodzice jest bardzo ważnym krokiem w ich życiu, mają zaludnić nową „Ziemię”. Gdy coś idzie nie tak i dziewczyna się wybudza, okazuje się, że minęło trzysta lat. Jednakże dziewczyna wie, że nie spotka się tak prędko z rodziną, a to znaczy, że będzie musiała zaaklimatyzować się na „Błogosławionym”. Losy dziewczyny i młodego kandydata na przywódcę splatają się całkiem przypadkowo, ale historia, która razem tworzą pozostawia po sobie niedosyt. Uwielbiam, gdy w takich powieściach pojawia się motyw lekko zakazanej miłości, a tu była niestety tylko troszkę. Powaga tego utworu jest bardzo widoczna, a prawda nie zawsze jest prawdziwa, nie wiem czy takie sformułowanie jest poprawna, ale tam prawdę przekazywano tylko po to aby ukryć te straszne tajemnice, które dotychczas rządziły statkiem. Okładka „W otchłani” jest piękna, oddaje wszystkie uczucia ukryte na kartkach powieści, a gwiazdy na niej ukazane są jasne i dają nadzieję na lepsze jutro, które w przypadku Amy i Starszego jest zbawieniem. Wiem, że to dopiero przedsionek cudownej powieści o miłości i okrutnych kłamstwach, które prowadzą do powstania nowej prawdy. Ta książka udowadnia, że dzięki kłamstwom można wspiąć się na sam szczyt, ale trudno jest je potem utrzymać. Jednakże najważniejszym przekazem owej powieści jest to, że prawda zawsze wyjdzie na jaw i zawsze zwycięży. To fakt, że lepiej czasem powiedzieć półprawdę niżeli kłamać, bo aby ludzie byli wydajnie, potrzebna jest im nadzieja, która napędza nas do dalszego działania.
Podsumowując (ha! Teraz już nie piszę „reasumując”), owa książka jest jedną z lepszych ze swojego gatunku, które dane było mi przeczytać. Na pewno zaraz po Kass Morgan, pani Beth Revis będzie moją ulubioną amerykańską pisarką. Utwór ten ma spory przekaz, zwłaszcza jeśli chodzi o sprawy prawdy i kłamstwa, dlatego uważam, że warto po nią sięgnąć, być może zmieni ona poglądy w niektórych przypadkach. Każdy z nas kłamie, czy to w błahych czy też ważnych sprawach, to ludzka rzecz, ale prowadzi do nieporozumień, a „W otchłani” uczy, że warto chociaż powiedzieć półprawdę niż kłamać jak z nut. Co ja się będę rozpisywać, musicie sami poznać tę historię, bo naprawdę warto poznać Amy, Starszego i przede wszystkim wariatów. Polecam!
Pozdrawiam, Sara