Sekrety Marianny recenzja

Powszechnienie znana prawda głosi, że wielu inspiruje się stylem pisania i twórczością Jane Austen. Jednak niewielu to się udaje. Można zadać sobie pytanie o jej fenomen. Z jakiego powodu miliony nadal sięgają po „Dumę i uprzedzenie” czy po „Rozważną i romantyczną”, a setki tysięcy naśladują ją. Przynajmniej próbują. Ja odpowiedzieć mogę jedynie w swoim imieniu. Po takie książki sięgam dla klimatu, żeby choć na chwilę przenieść się do tego niesamowicie pięknego świata bali, dam i dżentelmenów stworzonego przez autora powieści.

Takim to przydługim wstępem chcę wszystkim opowiedzieć o nowej książce Agnieszki Olejnik. Zaczynając czytać „Sekrety Marianny” miałam wrażenie jakby po pióro, a raczej w dzisiejszych czasach do klawiatury laptopa usiadła sama Jane Austen. Sposób pisania autorki jest bardzo podobny. Ta sama budowa zdań, przedstawienie bohaterów, podobieństwo jest uderzające. Jednak zanim rozpiszę się dalej na temat samej powieści, zarysuję trochę fabułę.

Marianna Johnson to oczytana i inteligentna młoda kobieta, która jedynie w zamążpójściu widzi szansę na pomoc schorowanemu ojcu. Podejmuje tak śmiały krok i wychodzi za mąż za emerytowanego wojskowego. Małżeństwo okazuje się nieznośne dla samej Marianny. Jednak kobieta szybko zostaje wdową. Nie mogąc liczyć na niczyją pomoc, Marianna tuła się po krewnych i przyjaciołach. Nagle z pomocą i nieoczekiwaną propozycją przychodzi młody prawnik Swen Damm.

Oczywiście książki nie mogła napisać Jane Austen. Jest tu wiele wątków, które dwieście lat temu wywołałyby liczne skandale, jednak na współczesne czasy jest ona bardzo ciekawa. Agnieszka Olejnik naprawdę interesującą poprowadziła całą fabułę. Książka jest zgrabna, nie ma rozwlekania akcji, a dzieje się ona szybko. Bohaterkę da się lubić, choć moim ulubionym bohaterem był Swen. Podobało mi się to jak był szlachetny i ambitny.

To książka o poszukiwaniu miłości, ale i o szukaniu niezależności, usamodzielnianiu się oraz o przyjaźni.

Książkę mogę polecić wszystkim. Anglia, XIX wieku, to wdzięczny temat na powieść, a Agnieszka Olejnik świetnie to wykonała. Na lato to idealna pozycja.