Sekretne życie pisarzy recenzja

„…całą energię ostatnich dwóch lat poświęciłem na napisanie powieści Nieśmiałość szczytów, którą odrzuciło już z dziesięć wydawnictw. Wszystkie odmowne listy przyczepiłem pinezkami do korkowej tablicy nad biurkiem. Za każdym razem, gdy wbijałem nową pinezkę, czułem, jakbym wbijał ją sobie w serce, bo moja rozpacz była równie wielka jak pasja do pisania.”

„Wydawcy chcieliby, żebyś był im wdzięczny za kilka słów oceny tego, nad czym ty pracowałeś przez dwa lata, żeby w ogóle postawić tekst na nogi. To ludzie, którzy […] na zawsze pozostaną zwykłymi księgowymi literatury, z którą zapoznają się przez pryzmat tabelek w Excelu. Dla wydawców zawsze pracujesz za wolno, traktują cię jak dziecko, zawsze wiedzą lepiej od ciebie, co chcą czytać inni, jaki tytuł jest dobry, jak powinna wyglądać okładka. Gdy wreszcie osiągniesz sukces, często wbrew nim, będą oznajmiać wszem wobec, jak to cię stworzyli. Ci sami, którzy mówili do Simenona, że Maigret jest „dramatycznie banalny”, lub którzy odrzucili rękopisy Carrie, Harry’ego Pottera czy Loreleï Strange…”