Sędzia w Auschwitz recenzja

Jaki powinien być sędzia? Szczery, prawdomówny, stojący na straży prawa i broniący pokrzywdzonych osób. Czy da się takie wartości krzewić podczas wojny? Kiedy nienawiść i ideologia przysłaniają zdroworozsądkowe myślenie? Czy da się być sprawiedliwym w nazistowskim kraju, kiedy jedną siłą jest zawiść, kult jednostki i przeświadczenie o byciu najlepszym? Jak w takiej sytuacji odnalazł się Konrad Morgen- sędzia SS?

Choć na swoim czytelniczym koncie mam wiele pozycji dotyczących nazistowskich obozów, czy szeroko pojętej tematyki zagłady, to w dalszym ciągu na swej czytelniczej drodze spotykam pozycję, których nie czytałam bądź dowiaduje się o rzeczach, o których albo nie miałam pojęcia lub moja wiedza była bardzo szczątkowa. Tak też było w przypadku książki Sędzia w Auschwitz. Gdzieś nazwisko Morgen przewijało się na kartach książek, gdzieś dzwoniło, ale nie bardzo było wiadomo gdzie. Dlatego też z nieskrywaną ciekawością sięgnęłam po tę pozycję.

Początkowo nie mogłam odnaleźć się w tej lekturze. Fakty, daty, wydarzenia wszytko wymieszane i poplątane. Z czasem jednak "złapałam" język z autorem
i lektura stała się łatwa, prosta i przyjemna. O ile można takich słów użyciu w kontekście tego typu książek. Pan Kevin Prenger przeprowadza czytelnika przez sprawy, które prowadził sędzia. Znajdziemy tu historię bestii z Buchenwaldu, wizyty w Auschwitz czy innych akcji nazistowskich Niemiec. Po jakże krętych i zawiłych drogach przechodzimy do procesów Norymberskich, podczas których skazanych zostało wielu ludzi.

Całość opowieści jest bardzo spójna i logiczna. Jednak osoba zaznajomiona z temat nie odnajdzie tu nic nowego. Wystarczy sięgnąć do pierwszej lepszej książki, by dowiedzieć się, kim był Koch czy Anioł Śmierci. Zabrakło mi tu szerszego kontekstu, psychologii postaci czy osadzenia Morgana w szerszym kontekście.

Na szczególną uwagę zasługuje ostatnia część pozycji, gdzie czytelnik sam z wcześniej przeczytanych faktów może wysnuć wniosek o sędzi. Czy był tylko pionkiem w grze, czy sam pociągał za sznurki? Na to pytanie musicie sobie odpowiedzieć sami.