Rywalizacja recenzja

„Ustalił zasady naszej mrocznej gry. Gry, w którą zaangażowałam się bardziej niż w jakąkolwiek inną. Nie potrafiłam tylko stwierdzić czy chciałam, by go zniszczyć, czy raczej zdobyć..”

Pióro autorki jest mi doskonale znane przede wszystkim dzięki serii „Uwikłani”, która była jedną z pierwszych, jakie obudziły we mnie miłość do erotyków. Później czytałam jeszcze dwie, które także mi się podobały, więc byłam bardzo ciekawa jak to będzie z Rywalizacją.

Od razu szczerze się przyznaje, że nie czytałam opisu. Zobaczyłam autorkę, więc od razu zgłosiłam się do recenzji. Czy żałuję? Nie, choć co do książki mam trochę mieszane uczucia, na szczęście z przewagą tych dobrych, bo ogólnie bardzo mi się podobała, mam tylko do niej trochę zastrzeżeń, ale o tym za moment.

Na początku byłam w lekkim szoku, gdy dowiedziałam się, kto jest główną bohaterką tej książki. Każdy, kto zna serię Uwikłani, doskonale wie, kim jest Celia! Czarny charakter, jędza, osoba, której nie da się polubić. Mogłabym powiedzieć, że mam za swoje, bo jednak trzeba było czytać opis, jednak już po przeczytaniu wcale nie żałuje, że być może wtedy nie wzięłabym jej do recenzji, a ostatecznie spodobała mi się ta książka!

Chyba wychodzi na to, że trochę zaprzeczam sama sobie, skoro już na początku wspomniałam o tym, że mam mieszane uczucia, ale czas wyjaśnić, dlaczego tak jest. Otóż ciężko polubić książkę, gdy nie masz możliwości, by polubić jej głównych bohaterów, i to właściwie chyba pierwsza książka, gdy oboje wzbudzali we mnie tak mało pozytywne odczucia. Co do Celii byłam po prostu uprzedzona i choć do końca ciężko było mi zrozumieć jej zachowanie, to poniekąd dziwne byłoby to, gdyby nagle okazała się zupełnie inna i zmieniła swoje postępowanie. Za to główny bohater to już w ogóle. Od samego początku był zarozumiały i gburowaty i taki został do końca.

Nie ma co ukrywać, że dużą część tej historii definiuje erotyka, nie tylko w samych scenach, ale też opisach czy wspomnieniach. Erotyka dość kontrowersyjna, ostra.. Ciężko nazwać to namiętnością, bo jej tu nie było. Było zwierzęce pożądanie i zaspokajanie swoich potrzeb. Dla mnie największym plusem i zaskoczeniem było zakończenie, po którym musiałam zbierać szczękę z podłogi i zastanowić się nad tym, co tam się właściwie zadziało.

Choć książka ma trochę wad, ja ją polecam i z pewnością będę wyczekiwać kolejnego tomu. Jednak ostrzegam, nie ma tam nic pięknego, bohaterowie nie są idealni i z pewnością nie wzbudzają w czytelniku sympatii. Jednak z pewnością wzbudza emocję, choć nie koniecznie te dobre! Czekam na ciąg dalszy!