Samotność Boga recenzja

Samotność Boga to powieść debiutancka Antoniego Grycuka, ale pisze on od roku 2016 i jest autorem wielu opowiadań.

Antoni Grycuk napisał powieść o kardiochirurgii i zakładzie pogrzebowym, chociaż z zawodu jest informatykiem. Do napisania tej powieści jednak solidnie się przygotował, powstawała ona przez dwa lata, w czasie których odbył wiele rozmów z lekarzami, przeczytał dużo książek o kardiochirurgii. Dzięki temu jego opisy operacji na otwartym sercu są bardzo realistyczne. Dotyczy to również przygotowanie ciał do pochówku i organizacja pogrzebu. Wszystkie zdarzenia przedstawione są tak obrazowo, że czytelnik ma je przed oczami, jakby oglądał film.

„Samotność Boga” to studium psychologiczne, a słowo „Bóg” pojawia się na stronach powieści wiele razy.

Głównym bohaterem jest Marek Olkuń, który od dzieciństwa dążył do tego, aby zostać kardiochirurgiem. Skończył medycynę i zrobił dwie specjalizacje. „Jak zaczynałem studia, myślałem, że będę jak Bóg, że zwyciężę najgorsze choroby, a niemal codziennie widzę zmarłych.” Olkuń to młody wrażliwy człowiek, trudno było mu pogodzić się z cierpieniem pacjentów i śmiercią, zwłaszcza małych dzieci. Przeżył załamanie nerwowe i porzucił medycynę, której poświęcił wiele lat nauki. Porzucił marzenia, otworzył zakład pogrzebowy, ale nie uciekł od wspomnień. „Czy z punktu widzenia dbałości o siebie samego praca w takim zawodzie nie jest czymś absurdalnym?” Dotyczy to zarówno zawodu medyka, jak i pracownika zakładu pogrzebowego.

Autor zastosował kilka planów czasowych, które się wzajemnie przeplatają. Rozdziały „teraz” są na zmianę z kiedyś, np. „Kilka lat wcześniej”, „Pod koniec specjalizacji kardiochirurgicznej”, „Tuż przed tym, jak rzucił medycynę” itp. Takie przedstawienie historii Marka pozwala lepiej zrozumieć jego życie. Zastanawiam się, jakie emocje by mi towarzyszyły, gdyby był inny układ treści, czyli od kiedyś do teraz.

Książka wyzwala wiele emocji i wzruszeń, zmusza do refleksji jak ulotne jest życie ludzkie. Poznajemy także pracę lekarzy w szpitalach od podszewki, ich dylematy i rozterki moralne, różne sposoby radzenia sobie ze śmiercią pacjenta. Fabuła wciąga, po przeczytaniu ostatniej strony żałowałam, że to już koniec, nie ma dalszych losów Marka Olkunia.