Nikt nie idzie recenzja

 Jak powiedział sam pan Małecki: „wypuściłem się w takie literackie miejsca, w których wcześniej nie bywałem”.
„Nikt nie idzie” było moim drugim spotkaniem z tym autorem. Książka składa się z rozsypanych wspomnień bohaterów. Na samym początku było chaotycznie, ale z czasem składa się to w spójną całość, która odpowiada na większość (bo nie wszystkie) nurtujących pytań. Czytelnik musi pomyśleć, samodzielnie wyciągnąć wnioski i „przeżyć” życie bohaterów razem z nimi. Od razu mówię – nie polecam tej książki osobom, które nie przepadają za otwartymi zakończeniami. Sama jestem ciekawa jaki plan został stworzony w głowie autora dla trójki bohaterów. Jednak taka a nie inna końcówka pozwala nam ułożyć to sobie „po naszemu”, a czy to nie jest fajne? Rzucane nam wspomnienia należą między innymi do Olgi, Igora i matki Klemensa – Marzeny. Mamy tu parę trzydziestolatków, którzy są dla siebie obcy i jednocześnie najbliżsi na świecie. Poznajemy też Marzenę i jej syna, który jest niepełnosprawny intelektualnie. „Nikt nie idzie” analizuje historię Olgi i Klemensa, dwóch osób, które nieoczekiwanie splótł los. To właśnie on był ta tajemniczą postacią z balonami. Ni to mężczyzna, ni to dziecko. Zamknięty we własnym świecie zostaje nazwany przez Olgę „Dzikiem”. Ich losy przecinają się podczas tragicznego zdarzenia. Cała historia ma miejsce w naszej, polskiej rzeczywistości i przedstawia sytuacje, które mogłyby spotkać każdego z nas.
Książka należy do literatury obyczajowej, ale zawiera w sobie magię pana Małeckiego, którą absolutnie uwielbiam i jest najpiękniejszą książkową nutą (patrz okładka) poznaną przeze mnie w tym roku. „Nikt nie idzie” jest powieścią lekką, od której trudno było mi się oderwać, ale jednocześnie porusza wiele istotnych tematy, które zmuszają czytelnika do refleksji. Osoby, które chcą akcji, wybuchów, fajerwerków czy zagadek – nie jest to książka dla Was. Jak zostało napisane to „subtelna opowieść, w której buzują wielkie emocje”. Polecam Wam ją na jesienne, leniwe wieczory, podczas których czas płynie wolniej. Mam nadzieję, że będziecie czerpać z niej taką samą przyjemność jak ja.