Nocna gwiazda recenzja

• Tytuł oryginalny: Night Star
• Tłumaczenie: Maria Jaszczurowska
• Wydawnictwo: Dolnośląskie
• Seria/cykl wydawniczy: Nieśmiertelni, tom 5
• Rok wydania: 2012
• Oprawa: Miękka ze skrzydełkami
• Ilość stron: 284
• Gatunek: Literatura piękna, fantastyka, paranormal romance
„Przeszłość może nas kształtować, ale nie określa nas w stu procentach"
Są serie książkowe, które od pierwszego tomu potrafią zainteresować czytelnika, takie w których na każdą kolejną cześć czeka się z ogromną niecierpliwością. Niestety zdarzają się również cykle, gdzie najlepsza jest premierowa część, następne natomiast nie trzymają poziomu poprzedniczki, pisane są trochę na siłę i zaniżają ocenę końcową całości. Do której kategorii zalicza się saga Nieśmiertelni autorstwa Alyson Noel? O tym później. Najpierw kilka słów na temat fabuły piątego tomu zatytułowanego Nocna gwiazda. Co tym razem wymyśliła autorka?
„Ten świat nie składa się tylko z nienawiści i problemów. Od czasu do czasu przy dobrych wiatrach, można trafić na odrobinę szczęścia”
Czwarta (jak dla mnie) bardzo słaba część zakończyła się śmiercią jednego z bohaterów, Ever straciła przyjaciółkę, która zmieniła się nie do poznania, a dodatkowo nie zdobyła tego na czym zależy jej najbardziej. Nadal poszukuje tajemniczego antidotum. Czeka na nią także pewna niespodzianka. Koleżanka sugeruje jej, że ukochany ukrywa przed nią pewien sekret, a przecież miłość, szczerość i zaufanie to podstawa tego, aby być z kimś szczęśliwym. Nastolatka zaczyna zastanawiać się czy chłopak rzeczywiście jest tym jedynym, z, którym była od zawsze i na zawsze? Ile będzie w stanie poświęcić tylko po to by zdobyć buteleczkę z upragnionym płynem? Co wybierze: życie u boku Damena i odkrywanie tajemnic czy bezpieczne pełne miłości chwile, które może zagwarantować jej Jude? Pomoże dawnej przyjaciółce czy ją odtrąci? O tym już w powieści.
„Wiele można powiedzieć o człowieku widząc, jak zachowuje się w sytuacjach dużego napięcia i stresu.”
Nocna gwiazda wcale nie jest lepszą książką niż poprzedni tom serii. Przewracając kolejne strony powieści czytelnik może odnieść wrażenie, że autorce zabrakło pomysłów na ciekawe kontynuowanie tej historii. Język jest prosty, a fabuła skupiona wokół konfliktu dwóch nastolatek (Jestem w stanie to zrozumieć, ponieważ cała seria skierowana jest raczej do młodszego czytelnika, choć nie mówię, że dorośli nie mogą sięgać po taką literaturę). Akcja rozwija się bardzo powoli, rzekomy "wielki sekret" Damena okazuje się być tak banalny, że aż śmieszny. Bohaterowie, których czytelnik zdążył mniej lub bardziej polubić nadal są tak samo sztuczni jak w tomie poprzednim. Ever - jak zwykle nie wie czego chce, kogo tak naprawdę kocha i komu ufa. Damen – chłopak, na, którego idealnym obrazie nieoczekiwanie pojawia się mała rysa. Haven - kiedyś najlepsza kumpela, teraz ta pragnąca wszystko zepsuć, zepchnąć pannę Bloom na boczny tor i zacząć grać pierwsze skrzypce. Jest motorem napędowym działań wszystkich pozostałych postaci. To od jej ruchu zależy to co potem zrobią inni. Jude - od dawna zakochany w Ever, choć wie, że serce dziewczyny należy do rywala, nie zamierza oddać jej walkowerem. Jest jeszcze Miles - zwykły uczeń z marzeniami o karierze aktora i najlepszy przyjaciel głównej bohaterki. Tylko on już na starcie zyskuje sympatię czytelnika. Autorka starała się uatrakcyjnić całą historię, dodając trochę zagadek i dylematów, miała pomysł, ale go nie zrealizowała. Zbudowała napięcie nie tam, gdzie powinno się ono pojawić. Zdecydowanie obniżyła loty. Każda kolejna powieść w tym cyklu jest coraz bardziej naciągana. To co ma zaskakiwać jest oczywiste, to co ma wzruszać, powoduje uśmiech, nie z powodu zabawnej sytuacji, lecz ze względu na przewidywalność zaproponowanych przez pisarkę rozwiązań. Stać ją na to, by bardziej dopracować tę opowieść.
„Prawdziwe cechy charakteru ujawniają się wtedy, kiedy trzeba sobie radzić z poważnymi wyzwaniami.”
Przedostatnia część sagi o nieśmiertelnych to opowieść, której raczej nie warto rekomendować, chyba że osobom szukającym lekkiej lektury na leniwe letnie popołudnie. Żeby ją przeczytać i "połapać" się o co chodzi, trzeba znać poprzednie tomy lub chociaż trochę orientować się w ich fabule. Książka spodoba się miłośnikom romansów paranormalnych, fanom pisarki i tym, którzy polubili Ever i jej przyjaciół.
Źródło cytatów:
[1] Alyson Noel, Nocna gwiazda, Wydawnictwo Dolnośląskie, Poznań 2012, s. 60.
[2] Alyson Noel, Nocna gwiazda, Wydawnictwo Dolnośląskie, Poznań 2012, s. 115.
[3] Alyson Noel, Nocna gwiazd, Wydawnictwo Dolnośląskie, Poznań 2012, s. 272.
[4] Alyson Noel, Nocna gwiazda, Wydawnictwo Dolnośląskie, Poznań 2012, s. 272.