Layla recenzja

Jak często sięgacie po książki z wątkiem paranormalnym? Lubicie takie klimaty?

„Layla” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Colleen Hoover. Wiem, wiem… sama jestem w szoku, bo przecież wszyscy ją znają i w większości kochają. Czy to pierwsze spotkanie zaliczam do udanych? No cóż..

Layle i Leedsa połączyła wyjątkowa więź. Już od pierwszych chwil ich znajomości, stali się nierozłączni – nadawali dosłownie na tych samych falach. Ale ich szczęście nie trwało długo. Zostali zaatakowani i ledwo uszli z życiem. Ten wypadek odmienił Layle, nie była już tą samą osobą co wcześniej – zaniki pamięci, dziwne zachowanie – wszystko to, coraz bardziej oddalało parę od siebie…Leeds postanowił zabrać dziewczynę do miejsca, w którym się poznali, aby na nowo rozpalić to uczucie, które w jednej chwili utracili. Czy im się to uda?

Mam strasznie mieszane uczucia co do tej książki. Sięgając po tą pozycję, byłam nastawiona na romans. Od razu wspomnę, że nie czytam opisów! ;) Po paru stronach dostałam też trochę sensacji. Za chwile autorka poszła trochę w thriller – i tu przyznam szczerze, że momentami nawet miałam ciarki i serce mi przyspieszało. I gdyby to poszło w tą stronę to ja byłabym wniebowzięta. Ale niestety, dostałam romans z wątkiem paranormalnym , który kompletnie mnie nie przekonał. Duchy, lewitujące przedmioty, nocne straszenie, opętanie – owszem lubię i w filmach i w książkach, ale duchy i miłość?? No nie… I jakkolwiek by to nie było wytłumaczone na końcu i idealnie do siebie pasowało – no nie… mój mózg tego nie chce przetworzyć :D

Największym plusem całej książki jest styl. Przez książkę się wręcz przepływa, autorka pisze świetnie i przez to na pewno sięgnę po inne jej pozycje. Do tego idealnie wykreowani bohaterowie, którzy intrygują, a wszystko to co przeżywają, można wręcz odczuć na własnej skórze. Całą historię poznajemy z perspektywy Leedsa – jedne rozdziały to teraźniejszość, w której całą historię opowiada on pewnemu detektywowi; pozostałe rozdziały to po prostu cała ta jego opowieść. Powiem szczerze, że byłam naprawdę zaintrygowana gdy przeczytałam, że Leeds trzyma Layle zamkniętą w pokoju. Od tego momentu tak się w tę książkę wciągnęłam, że nie chciałam jej odkładać. Od połowy emocje mi niestety opadły…główny bohater zaczął mnie mocno denerwować swoim myśleniem i swoimi rozterkami.. no i później ten duch…

Pierwszy raz zdarzyło mi się czytać książkę, która wywołała we mnie z jednej strony zachwyt (przez styl i jak to się czytało) a z drugiej … zniesmaczenie? Nawet nie wiem jak to opisać, ale po prostu zachowanie głównego bohatera było niesmaczne ;) chociaż zakończenie było logiczne, spójne i wszystko zostało wyjaśnione, to romans i wątek paranormalny to zdecydowanie nie moje klimaty.

Czy książkę polecam? Uważam, że każdy powinien wyrobić sobie swoje zdanie co do tej pozycji. Na pewno fanatycy Colleen będą zachwyceni ;)