Plan Sary recenzja

Krótka powieść kryminalna „Plan Sary” Pawła Jaszczuka – zwycięzcy Nagrody Wielkiego Kalibru, wpisuje się w nurt modnych retrokryminałów, które zdominowały polski rynek. Książka kusi już samą misternie zaprojektowaną i wystylizowaną okładką.

Akcja powieści toczy się w przedwojennym Lwowie, w którym odczuwalne jest już napięcie i strach przed nieuniknioną wojną. Fabuła skupia się wokół tajemniczego i niezwykle brutalnego seryjnego zabójcy, który w makabryczny sposób realizuje plan morderstw stworzony przez młodą studentkę – Sarę, w ramach eksperymentu na zajęciach prowadzonych przez głównego bohatera – Jakuba Sterna, byłego dziennikarza śledczego.

W wyniku afery, jaka otacza odejście Sterna z uniwersytetu, powraca on na łono dziennikarskiego światka, gdzie poza pogonią za seryjnym mordercą, rozgrywa się nieobliczalna walka męsko-damska, walka o dominację, szacunek i udowodnianie sobie, kto jest lepszym śledczym. Główny wątek przeplata się z opowieściami o prywatnych problemach bohatera, co w doskonały sposób zarysowuje charakter niepokornego dziennikarza.

Intryga nie jest ani skomplikowana, ani wyjątkowo zaskakująca czy oryginalna, jednak lekkie pióro Jaszczuka sprawia, że książkę czyta się szybko i z wielką przyjemnością. Jedyne czego zabrakło tej poprawnie skonstruowanej, sprawnie napisanej powieści to klimat – niezwykłej atmosfera przedwojennego miasta, wiszącego w powietrzu zagrożenia wojną. Zubożona o tę warstwę staje się przyjemnym czytadełkiem na jeden wieczór. Lekką rozrywką, bez szansy zagoszczenia na dłużej w umyśle i pamięci czytelnika. Nie pozostanie po niej nawet ślad, chociażby odrobina kurzu Lwowa końca lat 30.