Żelazna zemsta recenzja

„[…] - Ta, cóż za zaszczyt – parsknęła Adria. - Rambo na sterydach, jego przyjaciel Małpolud i na dokładkę Fred Flintstone. Czuję się taka bezpieczna.[…]

Wciągająca do granic możliwości, z huśtawką ogromnych emocji i zakończenia, które utwierdza Cię w przekonaniu, że nawet największa i niebezpieczna bestia mafijnego świata, może się zakochać.

Oto historia o Adrii i Maximie. Adria, wojownicza, waleczna, pyskata i jednocześnie krucha w środku kobieta. Pewnego dnia, okrada największego bossa jednej z rodzin w Bostonie. Maxima Antonova. Przechytrza go w najbardziej paskudny sposób, a on niczego nieświadomy, że to zrobiła, puszcza ją wolno. Gdy po jakimś czasie, orientuje się, że zabrała mu kartę, a raczej pen-drive, organizuje zemstę na nią. Bo Maxim Antonov nigdy nie wybacza. Nigdy nie zapomina. Jeśli ktoś kto wkurzy, to już może się żegnać z życiem. Jednakże jego plany zniszczenia Adrii, spełzają na niczym, gdy pewnego dnia przychodzi do niego jej brat. Teraz już wie, że nie może jej zniszczyć, ale również wie, że dokona tego w inny sposób. Od tego momentu, od tej chwili, rozpoczyna się gra uczuć, pożądania i walki. Tylko kto wyjdzie z niej cało? Sami się przekonajcie.

Autorka jest moim skromnym zdaniem, mistrzynią w dawkowaniu emocji. Z jednej strony powoduje ogień wykwitający na policzkach, żeby za chwilę spowodować drżenie rąk, zamykanie się pięści z obawy o życie bohaterów oraz otwartą buzię w chwilach grozy.

Wciągnęła mnie do świata mafii. Świata w którym nie ma miejsca na sentymenty. Nie ma miejsca na strach. Tym światem rządzą zasady. Zasady, które są święte. A jak je złamiesz, to śmierć dopadnie cię prędzej czy później, ale szybciej mogą Cię dopaść członkowie, dla których rodzina jest najważniejsza. Za którą oddaje się własne życie. Co więcej autorka dała mi twardych bohaterów. Bohaterów, których za nich w świecie nie chciałabym spotkać w ciemnej uliczce, ani tym bardziej podpaść. Na pewno nie Maximowi, chociaż ten facet miał coś w sobie co ciągnęło cię do niego jak magnes, to jednak był Demonem. Demonem, który potrafił Cię złamać na wszelkie możliwe sposoby. A ja momentami chciałam być właśnie złamana przez niego i nie mówię o tych złych, tylko tych dobrych :P A zakończenie było właśnie takie jakie sobie wymarzyłam, gdy tylko zobaczyłam tą dwójkę, ale wiedziałam, że nie będzie łatwo.

Jestem zauroczona całą serią. Serią, którą czytało się bardzo szybko, z wypiekami na twarzy. Nie dało się oderwać wręcz momentami się nie chciało, bo nie chciało się przegapić ważnego momentu. Bo było ten świat, z którego nie chciałaś wyjść. Autorko droga bardzo Ci dziękuję, że mogłam zrecenzować opowieść o Maximie i Adrii. O tym, że sama na własnej skórze mogłam się przekonać, że czasami warto zaufać i nie próbować sztuczek z osobą, która zwana jest Demonem wybrzeża. Dziękuję, a Wam polecam przeczytać wszystkie części. Jestem przekonana, że się nie oderwiecie.