Wada recenzja

Julia Radosna - większość z was pewnie pomyśli , że kobieta z takim nazwiskiem nie może mieć pecha w życiu, a jednak. I to ogromnego! Jeśli myślicie, że jakaś sytuacja ją ominie, albo uda jej się uniknąć chwili w której zrobi z siebie wariatkę to niestety jesteście w błędzie.
Ale łatwo się nie poddaje, zawsze stara się wyjść w miarę z twarzą w danej sytuacji. A jej upór wart jest nagrody. Starając się o nową pracę poznaje Marka Wente, ich pierwsze spotkanie jest bardzo krótkie i dynamiczne. Jednak oboje wywierają na sobie niesamowite wrażenie i ich drogi znowu się schodzą. Czy Marek zostanie jej szefem? Jak wiele atrakcji szykuje nam autorka w najnowszej powieści? Lepiej usiądzie, bo tutaj będzie się działo!

Iza Maciejewska ma dar do kreowania bohaterów, którzy intrygują od samego początku. Łatwo ich polubić, z ciekawością śledzi się ich losy i za każdym razem mocno kibicuje. Pełni życia, nadziei, realni i sympatyczni. Julia to taki promyk w tej historii, piękna, inteligentna, bardzo zabawna. Jej przemyślenia i riposty za każdym razem wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Kobieta, którą ciezko poskromić. Najpierw działa, potem myśli. Niezwykle energiczna, nadała tej powieści kolorowych barw. Marek to była dla mnie tajemnica, podobało mi się to jak czyta z ludzi. Jak odbiera każdą emocje innych. Jego poczucie humoru również było świetne. Ta dwójka na pozór różna od siebie to istnie szalone połączenie.

Ciężko było mi odłożyć książkę nawet na chwilę, tutaj ciągle coś się działo, było zabawnie, za chwilę całkowicie poważnie i smutno.
Wątki, które zmuszały do refleksji. Trudne dzieciństwo, choroby, o których nie miałam pojęcia, traumy, skomplikowane relacje z matką i toksyczni ludzie. Autorka namieszała, ale postawiła na tak ważne tematy, których nie powinno zamiatać się pod dywan, a już na pewno powinno się o nich mówić - i to głośno.
Pod wesołą otoczką historia ta, była pełna bólu, zła i czułam bezsilność. Opowieść o ludziach pełnych wad, każdy z wielkim bagażem trudności, z którymi musieli się zmierzyć.
Momenty w których Julka miała swoje pięć minut sprawiały, że uśmiech nie schodził z twarzy, więc emocji tutaj w ogóle nie zabrakło, a wręcz przeciwnie czasami musiałam wziąć głębszy oddech.
Zaskakująca na każdym kroku. Kolejny raz się nie zawiodłam i pokochałam na nowo pióro autorki!