Świąteczny dyżur recenzja

O przeczytaniu świątecznego dyżuru zadecydował przypadek. Mam na półce obydwie książki tego autora, ale to właśnie ta druga skupiła na mnie swoją uwagę. Być może to zasługa okładki, której nie można odmówić pomysłowości, ale też prawdy jaką ze sobą niesie. Osobiście uwielbiam tego typu zestawienia. Ponadto kolor czerwony przyciąga uwagę, co jeszcze bardziej myślę wpływa na odbiór okładki.

Adam Kay w swojej książce dzieli się doświadczeniami, jakich nabierał podczas świątecznych dyżurów. Niektóre z tych historii zawierają pierwiastek humorystyczny, inne są tak nieprawdopodobne, że trudno w nie uwierzyć. Jeżeli chodzi o mnie, to w jaki sposób autor podzieli się z czytelnikami swoimi osobistymi przeżyciami nie przekonało mnie. To, co z założenia miało mnie bawić irytowało mnie i momentami nudziło. Być może nie znam się na lekarskich żartach stąd takie a nie inne moje podejście do tego. Żałuję, że to co zastałam w środku podane było dość oszczędnie. Więcej miejsca zajmowały przypisy i ilustracje (przyznaję dość pomysłowe) niż treść, która z założenia miała być tym, co przyciągnie odbiorcę.  Ilustracje są na pewno interesującym dodatkiem, ale wtedy gdy tworzą zgrany team  z treścią. Jeżeli zdjęcia jedynie odwracają uwagę od fabuły to jest to trochę słabe. Patrząc na całokształt i emocje jakie towarzyszyły mi podczas czytania książki myślę, że ocena 4/10 jest adekwatna. 

Mimo tego, że przygoda z tą książką nie zakończyła się dobrze, chętnie sięgnę po ,,Będzie bolało'', ponieważ zbiera ona o wiele lepsze recenzje, przez co pokładam w jej o wiele więcej nadziei na udaną czytelniczą przygodę. Jestem zdania, że nie warto zniechęcać się po jednej gorszej książce autora i sięgnąć po kolejne jego pozycje, by mieć szerszy obraz tego, co autor ma czytelnikowi do zaoferowania.