Sobie pisani recenzja

„Sobie pisani” Jolanty Kosowskiej to książka, która zaczyna się obiecująco, jednak z czasem nie spełnia wszystkich nadziei, jakie w niej pokładałam. Z jednej strony, początek był niezwykle wciągający, a bohaterowie od razu zyskali moją sympatię, z drugiej jednak, rozwój fabuły nie poszedł w kierunku, którego się spodziewałam, co ostatecznie wpłynęło na moją ocenę – 6/10.

Od pierwszych stron książki Kosowska wprowadza nas w życie bohaterów, które z początku wydaje się pełne emocji i tajemnic. Autorka umiejętnie kreśli portrety postaci, nadając im wyrazistości i autentyczności. Ich losy śledziłam z zaciekawieniem, zaintrygowana tym, jakie wydarzenia ich czekają i jak potoczą się ich ścieżki. Bohaterowie mają swoje wady i zalety, są realistyczni i łatwo się z nimi utożsamić, co sprawia, że ich historie wydają się wiarygodne i angażujące.

Pierwsze rozdziały zapowiadały intrygującą opowieść o relacjach międzyludzkich, uczuciach, które rodzą się mimo przeciwności, oraz tajemnicach, które mogą zmienić wszystko. Ten początek sprawił, że z przyjemnością zanurzyłam się w świat stworzony przez Kosowską, oczekując, że książka rozwinie się w kierunku pełnym zaskakujących zwrotów akcji i głębokich refleksji.

Niestety, z biegiem czasu moje oczekiwania zaczęły się rozmijać z rzeczywistością. Fabuła poszła w innym kierunku niż się spodziewałam, co sprawiło, że moje zaangażowanie w historię nieco osłabło. W pewnym momencie miałam wrażenie, że książka zmierza ku bardziej przewidywalnym rozwiązaniom, co nieco odebrało mi radość z czytania. Choć fabuła nadal miała swoje mocne momenty, to jednak nie była już tak porywająca jak na początku.

Z perspektywy czasu, uważam, że książka, mimo swoich zalet, nie do końca spełniła moje oczekiwania. Może to kwestia moich własnych wyobrażeń na temat tego, jak powinna się rozwijać fabuła, a może po prostu w pewnym momencie straciłam emocjonalny kontakt z historią. Choć autorka stara się prowadzić narrację w interesujący sposób, to ostatecznie niektóre wątki wydały mi się zbyt rozwlekłe lub nie do końca przemyślane.

Nie można jednak zaprzeczyć, że „Sobie pisani” to książka napisana w dobrym stylu, z dbałością o szczegóły i wiarygodność postaci. Jolanta Kosowska ma lekkie pióro, które sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością, nawet jeśli fabuła nie zawsze spełnia nasze oczekiwania. Dialogi są naturalne, a opisy pełne emocji, co pozwala czytelnikowi wczuć się w sytuację bohaterów.

Podsumowując, „Sobie pisani” to powieść, która z jednej strony potrafi wciągnąć i zainteresować, z drugiej jednak, może nie spełnić wszystkich oczekiwań, zwłaszcza jeśli czytelnik spodziewa się bardziej złożonej i nieprzewidywalnej fabuły. Mimo że książka mi się podobała, to ostatecznie zabrakło jej tego czegoś, co sprawiłoby, że oceniłabym ją wyżej. Dlatego też moja ocena to 6/10 – jest to książka dobra, ale niepozbawiona wad.