Pamiętnik recenzja

Sięgnęłam po Pamiętnik Sparksa by przekonać się czy będę w stanie sięgnąć do ekranizacji co do której nie wiedzieć czemu jestem uprzedzona. Na pewno w najbliższej przyszłości to nie nastąpi, ponieważ mam w głowie swój własny obraz historii, który ekranizacja może nadszarpnąć.
Uwielbiam sięgać po książki Nicholasa, ale robię to dosyć rzadko mimo iż jego miłosne historie są bardzo realne, niejednokrotnie smutne, ale dające nadzieję, że miłość, w którą każdy wierzy istnieje pod różnymi postaciami. Po lekturze Pamiętnika mam mieszane uczucia. Minusem ten powieści jest to, że jest za krótka. Brakuje w niej rozbudowania wątku, głębszej charakterystyki postaci. Jej plusem natomiast są emocje jakie wywołuje. Dopiero godzinę po jej przeczytaniu dotarło do mnie z czym miałam do czynienia i pozbawiło mnie to chwilowo tchu. Zawsze byłam fanem historii niekoniecznie kończących się happy endem, bo dla mnie są one o wiele bardziej przekonujące od tych typu żyli długo i szczęśliwie. Sparks potrafi czytelnikowi ukazać za pośrednictwem swojego pióra prawdziwość przeróżnych uczyć, nie tylko miłości. Za to go jednocześnie kocham i nienawidzę, bo trudno mi jest czytać o miłości, kiedy sama jestem jej pozbawiona, a jednocześnie uwielbiam ten moment w którym wychwytuje nadzieję jaką mi daje.
 Ode mnie 8/10.