Księżniczka z lodu recenzja

Po przeczytaniu trylogii „Millennium” stałam się wielką fanką skandynawskich kryminałów, więc z chęcią sięgnęłam po „Księżniczkę z lodu” Camilli Läckberg. Niestety moje oddanie musi przejść na samego Larssona, autora „Millennium”, gdyż książka Läckberg stanowczo odbiega od ideału.

Bohaterka powieści, trzydziestopięcioletnia pisarka – Erika Falck, po śmierci rodziców postanawia zamieszkać tymczasowo w domu swojego dzieciństwa. Podczas pobytu w małej mieścinie na wybrzeżu Szewcji, dochodzi do brutalnego morderstwa. Zwłoki Alexandry Wijkner, dawnej przyjaciółki Eriki, zostają znalezione w wannie. Popełnione z zimną krwią morderstwo zostaje upozorowane na samobójstwo. Matka Alexandry prosi Erikę o pomoc w wyjaśnieniu sprawy. W rozwikłaniu zagadki pomaga Erice miejscowy policjant, Patrik Hedström. Falck coraz bardziej zagłębia się w rodzinne tajemnice i jej mroczną przeszłość... Czy uda się rozwiązać zagadkę mającą swoje podłoże w dalekiej przeszłości? I jaką rolę odegrają w tym mieszkańcy miasteczka?

Równolegle do historii dochodzenia, przedstawiona zostaje sytuacja rodzinna siostry Eriki – Anny. Kobieta musi zmagać się z własnymi problemami, które nie wydają się być wcale takie błahe.

Książka sama w sobie nie należy do najgorszych. Pomysł na fabułę był naprawdę interesujący i mogłaby wyjść z tego świetna książka. Jednakże Camilla Läckberg napisała powieść, która jest strasznie przewidywalna, co jest dla mnie sporym minusem. Poza tym akcja toczy się bardzo powolnie i spokojnie, przez co nie ma dreszczyku emocji, który powinno się odczuwać podczas czytania tego typu książki. Postacie są raczej stereotypowe, jedynymi, które mnie zaciekawiły były: młodsza siostra Alexandry – Julia oraz miejscowy malarz – Anders Nilsson.

„Księżniczka z lodu” to kryminał, który – według mnie – bynajmniej nie jest thrillerem, jak większość tego typu książek. Wprowadzone do niego zostają wątki romansu, które w tym wypadku tylko przedłużają powieść. W książce można znaleźć także odnogi gatunku obyczajowego, który pokazuje realne problemy, z jakimi muszą zmagać się rodziny.

Na korzyść Läckberg przemawia to, że „Księżniczkę z lodu” czyta się dosyć szybko, dzięki prostemu językowi i lekkości pióra autorki.

Mimo wszystkich wad książki, zachęcam innych do jej przeczytania. Oczywiste jest, że każdy ma inne zdanie i może ona przypaść komuś do gustu. Jeśli jednak, Wasze odczucia będą podobne do moich, można śmiało stwierdzić, że warto było przeczytać tą powieść. Dzięki czytaniu 'gorszych' książek, można bardziej docenić te, które są warte miana wielkiego dzieła ! :)