Bezmiar cierpienia recenzja

Mamy już wakacje, czas relaksu i odpoczynku. Dni są coraz dłuższe, a pogoda sprzyja odpoczynkowi na świeżym powietrzu. Ja uwielbiam ciepłe, słoneczne dni, bo wtedy mogę zaszyć się w ogrodzie na ulubionym fotelu i oddać się lekturze. Dzisiaj chciałabym zachęcić Was do przeczytania niezwykłej książki Adriany Rak „Bezmiar cierpienia”. W książce autorka umieściła dedykację, dlatego ta powieść jest dla mnie bardzo wyjątkowa. Poza tym jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i na pewno nie ostatnie. Już po przeczytaniu kilku pierwszych stron, książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci, zwłaszcza że jest to historia bardzo wzruszająca, pełna różnorakich emocji, rozczarowania i bólu. Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji poznać tej pięknej historii, to koniecznie zostańcie ze mną!

Historię Poznajemy z perspektywy Adama i Izabeli. Iza ma 21 lat i pochodzi z zamożnej rodziny. Właśnie rozstała się ze swoim narzeczonym, z którym snuła plany na przyszłość. Był on jej wielką miłością. Jednym „skokiem w bok” zniszczył wszystko, co było między nimi. Zdradzona i upokorzona Iza chce rozpocząć życie od nowa, na własnych warunkach. Pragnie jak najszybciej zapomnieć o mężczyźnie i wyleczyć swoje złamane serce. Pragnie stać się niezależne od rodziców. Wyrusza do Łeby, gdzie ma podjąć swoją pierwszą pracę. Chce udowodnić rodzicom i sobie, że potrafi o siebie zadbać.

Adam to 20-latek, który w wieku 7 lat stracił rodziców. Wychował go dziadek, jednak nie było to łatwe. Obaj zawsze borykali się z brakiem pieniędzy i biedą. Dla dziadka Adam był największym skarbem i wsparciem. Kochał swojego wnuczka nad życie i zawsze był przy nim. Chłopakowi brakowało jednak rodziców. Bardzo wcześnie rozpoczął pracę, by pomóc dziadkowi w utrzymaniu domu. Dodatkowo w młodym wieku został ojcem. Jego syn to dwulatek Kamil. Chłopak kocha malca nad życie i stara się być dla niego jak najlepszym ojcem, ale matka dziecka utrudnia mu to jak tylko może. Uniemożliwia mu kontakty z chłopcem, a samego Adama bardzo często obrzuca obelgami, wyrzuca z domu i poniża, przez co chłopak ma ciągłe poczucie winy. Adam od lat wyjeżdża do pracy sezonowej do Łeby. Tak było i tym razem.

Dwa zupełnie różne światy spotykają się w jednym magicznym miejscu – w Łebie. Poznają się przez przypadek. Iza trafia do restauracji, w której pracuje Adam. Między nimi od razu rodzi się niezwykła więź. Początkowo spotykają się czysto koleżeńsko i rozmawiają o wszystkim. O tym, co przeżyli, jaki wpływ ma to na ich życie. Między tą dwójką rodzi się niezwykła przyjaźń. „Przyjaźń aż po grób”. Adam i Iza spędzają ze sobą każdą możliwą chwilę. Mimo że pochodzą z różnych światów, rozumieją się bez słów i zawsze mogą na siebie liczyć. Iza odnalazło w Adamie wiernego i oddanego przyjaciela. Chłopak mimo młodego wieku jest bardzo dojrzały i przepełniony mądrością życiową. Adam okazuje Izie duże wsparcie i zrozumienie. Dzięki niemu odkrywa, co tak naprawdę jest ważne w życiu. Chłopak jest niesamowitym przyjacielem. Ciepły, delikatny, wyrozumiały, i co najważniejsze, potrafi słuchać i nie oceniać. To dzięki niemu Iza odnajduje siebie samą. Na zawsze zapamiętuje jego słowa „Ty po prostu tracisz czas na to, co nieistotne”. Adam ofiaruje dziewczynie wiele wsparcia i serca, ale sam jest bardzo skryty. Chce sam radzić sobie ze swoimi problemami. Chociaż ufa jej, to jednak nie potrafi do końca otworzyć się przed nią, nie potrafi powiedzieć wszystkiego. Mimo to, oboje bardzo się wspierają. Wiedzą, że mogą na siebie liczyć, mają komu się wygadać i z kim pomilczeć. Połączyła ich wielka przyjaźń, która jest w stanie przetrwać wszystko!

Bardzo podoba mi się styl pisania autorki. Mimo iż książka porusza trudny temat i zagadnienia, które należy przemyśleć, książkę czyta się szybko, z wielką przyjemnością i zaangażowaniem. Powieść wciągnęła mnie już od pierwszych stron i nie pozwalała oderwać się ani na chwilę. Autorka porusza w swojej powieści wiele ważnych wątków, takich jak przyjaźń, wybaczenie zdrady, śmierć bliskiej osoby, czy utrudnione kontakty z dzieckiem. Wszystkie poruszone w powieści trudne tematy zmuszają nas do refleksji i zastanowienia się, jak my zachowalibyśmy się w takiej sytuacji. Czy na pewno podjęlibyśmy dobrą decyzję? Poznając bohaterów, z każdą kolejną stroną czułam, że są prawdziwi, mają swoje uczucia, myśli i charakter. To właśnie dzięki temu chciałam poznać ich jeszcze lepiej. Poznając ich historie, przeżywałam wszystko razem z nimi, odczuwając wiele różnych, często skrajnych emocji. Chwilami nie umiałam powstrzymać łez, które płynęły mi po policzkach.

Książka Adriany Rak „Bezmiar cierpienia” to przepiękna i przejmująca historia dwójki ludzi, których połączyła niezwykła przyjaźń. Cała historia inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami z życia Adriany. Łzy same będą spływać Wam po policzkach, bo tracąc takiego przyjaciela, pozostaje pustka, której nikt nie wypełni. Koniecznie musicie przeczytać ten tytuł i przygotujcie się na przejmującą lekturę, która trafi wprost do Waszych serc. Wzbudzi najgłębsze emocje i wyciśnie potok łez. Długo o niej nie zapomnicie, a samo zakończenie roztrzaska Wasze serca na miliony kawałków. Według mnie książka jest tak piękna i autentyczna, że nie da się przejść obok niej obojętnie. Dużo w niej przemyśleń i każdy może znaleźć w niej tę jedną jedyna złotą myśl dla siebie. Ja ją odnalazłam. Polecam z całego serca „Bezmiar cierpienia” Adriany Rak! Tej książki nie zapomnę do końca życia…