Byłeś serca biciem recenzja

Jak długo można rozpaczać po śmierci ukochanej osoby? Czy zatracenie się w bólu i uczuciu paraliżującej straty może przyczynić się do naszego końca? Paulina od niespełna dwóch lat opłakuję tragiczną śmierć swojego ukochanego męża. Nie ma dnia, aby o nim nie myślała. Żyje, choć tak naprawdę wegetuje, a jej żal i smutek z każdym dniem przybiera tylko na sile. Usilnie próbuje pokazać swoim najbliższym, że jest z nią lepiej, jednak sama nie wierzy w to wierutne kłamstwo. Katuje się wspomnieniami i z samej zasady nie chce być znów szczęśliwa, gdyż czuje, że w ten sposób zdradza nie tylko pamięć o Łukaszu, ale jego samego. Nie potrafi nawet wejść do garażu i wsiąść do wymarzonego auta jej męża. Podczas tych wszystkich trudnych miesięcy Pauli wiernie towarzyszy Artur, najlepszy przyjaciel Łukasza, który zawsze jest w pogotowiu, aby służyć jej wsparciem i pomocą w każdej sytuacji i o każdej porze dnia czy nocy. Niestety ta gotowość do pomocy i częste wspólne spędzanie czasu coraz mniej podoba się Justynie, dziewczynie Artura, zwłaszcza że sytuacja wcale się nie zmienia. Młoda wdowa czuje się, że w końcu musi pokazać przyjacielowi, że da sobie sama radę i że w końcu ruszy ze swoim życiem do przodu i nie potrzebuje już jego wsparcia, ale rzeczywiście jest gotowa na ten krok? Czy Artur odsunie się ot tak od Pauliny, aby ratować swój związek? Jakie jeszcze tajemnice ujrzą światło dzienne i jakie będą tego konsekwencje dla dwójki przyjaciół?
„Byłeś serca biciem" to bardzo emocjonalna książka o miłości, przyjaźni, bólu, stracie i wielkiej rozpaczy. Paulina, pomimo że oddycha, codziennie wstaje do pracy i wykonuje różne zwykłe czynności, to tak naprawdę stoi w miejscu ze swoim życiem. Nawet nie próbuje nauczyć się żyć z tym bólem, utknęła w rozpaczy i nie pozwala sobie nawet na odrobinę szczęścia. Wszystko jednak zmienia się nagle w jednej chwili, w której uświadamia sobie, że Artur nie jest już tylko dla niej przyjacielem. Ten przebłysk sprawia, że ich wzajemna relacja już nigdy nie będzie taka jak przedtem. Z tej lektury bije tak ważna dla każdego człowieka nadzieja. Nadzieja na to, że nawet po najczarniejszej nocy zawsze wcześniej czy później wyjdzie słońce. Historia Pauli niesamowicie wzrusza i nawet nie przyszłoby mi do głowy spróbować ją ocenić. Nikt z nas do końca nie wie, jak by postępował na jej miejscu. Przyznaję, że początkowo myślałam, że się z nią nie zaprzyjaźnię, ale bardzo się pomyliłam. Tej dwójki nie da się nie lubić, zwłaszcza Artura, to on podbił zdecydowanie moje czytelnicze serducho i z pewnością zdobędzie nie jedną fankę. O książkach Pani Leny słyszałam na prawdę wiele dobrego, a to moje pierwsze spotkanie z jej twórczością i wiecie co? Jestem zachwycona i teraz już wiem, że koniecznie muszę poznać pozostałe jej historie. Tę szczególnie Wam polecam, ja spędziłam z nią świetnie czas.