Pustelnia mordercy. Nieczystość recenzja

Koncentrujemy się na tym co za nami, a nie dostrzegamy tego ku czemu kroczymy. Zagubieni w chaosie labiryntów wpadamy w sidła zła. Zapominamy zadbać i nasycić się tym co przyjemne. Serce pozostaje ubrudzone nieczystą codziennością grzechu. Napędzane niepokojem rodzi udrękę. Zło próbuje nami zawładnąć. Oplata niczym wąż i osacza śmiertelnym jadem. Znika radość i zamienia się w paraliżujące napięcie. Człowiek nieuporządkowany w swoich pragnieniach za wszelką cenę chce zapełnić tę wewnętrzną pustkę, którą zbudował. Postawa, która zabija uczucia, czyniąc z drugiej osoby rzecz. Wszelkie zło rodzi się ze słabości ludzkiej. Powstaje tam, gdzie rodzi się dobro. Ubiera w piękne szaty i skrywa we frazesach. Kusi w nieoczekiwanych momentach.

W okolicach Dukli, niedaleko pustelni św. Jana znaleziono zwłoki mężczyzny, bestialsko zbeszczeszczone. Ofiarą jest ksiądz Tomasz, dobry znajomy śledczych z Częstochowy. Sprawę morderstwa prowadzi komisarz Szulc "Czarny". W tym samym czasie z rzeki wyłoniono kobiecy korpus. To poszukiwana nastolatka. Kolejne okaleczone zwłoki przerażają.

Mroczny thriller nasycony brutalnością. Niepokojąco niebezpieczny. Trudny i przejmujący. Autorka mistrzowsko buduje napięcie i wciąga w wir zdarzeń. Poznajemy historię z perspektywy każdego z bohaterów. To co skrywane zaczyna straszyć. Pośród szumiących drzew wybrzmiewa po latach krzywda i rzuca cień na teraźniejszość. Robak szaleństwa drąży w umyśle i pożera każdego dnia. Nieme słowa rozpaczy bzyczą. Samotna cisza upada w mrok i otacza bezdenną melancholią opuszczenia.

Rozwiązaniem zagadki kryminalnej zajmują się śledczy znani z poprzednich części serii. Wędrują tropem mordercy, łączą fakty, by dotrzeć do prawdy. Wciągnięci w niebezpieczną grę zostają również ich bliscy. Zmowa milczenia wiejskiej społeczności nie pomaga w dotarciu do sprawcy, a ten krąży i wzbudza niepokój. Do tego walka z czasem, by uchronić kolejne życie.

Niepewność chwili przeraża, a niepamięć niełatwych doświadczeń i związanych z nimi uczuć jest pozorna. Droga przez zapętlony świat, gdzie drapieżca poluje i czai się skrycie. Oczarowanie śmiercią przynosi ukojenie, zagłusza bolesne rany.

Rany z dzieciństwa aktualizują się w dorosłym życiu. Obsesyjnie myśli przejmują kontrolę. Toczy się wewnętrzna walka. Gniew miesza się z żądzą zemsty za krzywdy i uwolnienie od zła.

Anna Krystaszek ukazała bezlitosne studium zła uśpionego w zaciszu domowego ogniska. Odsłania najgłębiej skrywane sekrety. A finał wprawia w osłupienie.

To najlepsza część serii. Czytajcie!
Gorąco polecam.