Przynależność. Jak przypomnieć sobie drogę do domu recenzja

Lektura książki "Przynależność. Jak przypomnieć sobie drogę do domu" była niezwykle trudną i wymagającą podróżą w głąb siebie. Ten poradnik różni się diametralnie od książek tego typu, które regularnie pojawiają się na księgarskich półkach. Nie znajdziemy w nim sztampowych afirmacji do powtarzania przed lustrem ani złotych myśli do przyklejenia na drzwiach lodówki, które mają nam przypominać o tym, co w życiu najważniejsze.

Toko-pa Turner, kanadyjska pisarka i badaczka snów, wychodząc od własnych bardzo trudnych doświadczeń z dzieciństwa i wczesnej młodości, prowadzi czytelnika za rękę, ukazując mu wartości i cele, które często umykają nam w codziennej bieganinie, a które manifestują się w naszych snach. Zwrócenie na nie uwagi i ich właściwa interpretacja mogą być początkiem nowej drogi, którą będziemy podążać w życiu zgodnie z ukrytymi pragnieniami, które to właśnie w snach dochodzą do głosu.
A początkiem tej drogi może być zadanie sobie pytanie o naszą przynależność. Brak poczucia bycia częścią rodziny, społeczeństwa, grupy leży u podstaw naszego zagubienia i cierpienia. Takie same emocje wywołuje fałszywa przynależność, którą praktykujemy tylko po to aby uniknąć samotności, wyobcowania i bycia poza marginesem.
Autorka zachęca abyśmy w tych poszukiwaniach zwrócili się w stronę naszych korzeni: natury, życia w otoczeniu wspólnoty, czerpania z doświadczeń starszych, powrotu do dawno porzuconych pasji czy rękodzielnictwa.
Fascynujący był rozdział poświęcony bólowi i walki ze złymi emocjami, które to automatycznie staramy się stłamsić, odrzucić, nie starając się zrozumieć. że też są częścią naszego życia, która wbrew pozorom je ubogacają i często są bodźcem do pracy nad własnymi emocjami.
Zafascynował mnie również fragment, opowiadający o historii dziadków z Toko-pa, którzy byli polskimi Żydami, którzy przeżyli Holokaust, a ich nieprzepracowana trauma odezwała się w kolejnym pokoleniu.
Już wcześniej spotkałam się z teorią, że nawet na poziomie komórkowym jest możliwe przekazywanie zmian związanych z trudnymi doświadczeniami potomstwu. Opowieść autorki o jej własnych doświadczeniach bardzo mnie poruszyła.

Lektura książki wymaga pełni skupienia i otwartości. Daje jednak mnóstwo okazji do przemyśleń i zachęca do pracy nad sobą i wejrzenia w głąb własnych uczuć i emocje.

Przepiękna okładka jest przysłowiową wisienką na torcie. Polecam!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.