Truly recenzja

próbuję się przekonać do romansów. Wybór "Truly” był niczym strzał w dziesiątkę. Co prawda, ta książka nie łamie schematów. Mamy dziewczynę z dobrego domu z bolesną przeszłością. Najlepszą przyjaciółkę, która jest obok na dobre i na złe, i która jest tą pchającą główną bohaterkę do przodu.
Mamy również chłopaka z równie bolesną przeszłością i traumą. Chłopaka, który za wszelką cenę buduje wokół siebie mur i nie chce dopuścić do siebie naszej Andie. Przyjaciel Coopera, wspiera go, chce mu pomóc, ale niczego mu nie narzuca. Dopytuje tylko, czy jest pewien swojego postępowania.
Okoliczności sprawiają, że Andie i Cooper muszą przebywać ze sobą znacznie częściej, niż oboje tego by chcieli.

To chyba całkiem dobrze znany nam – czytelnikom – schemat w tego typu historiach, czemu w zasadzie nie można się dziwić. Z jakiegoś powodu to one cieszą się naprawdę dużą popularnością wśród czytelników.

Rozbudowane tło obyczajowe sprawia jednak, że nie nudzimy się tym przyciąganiem i odpychaniem przez głównych bohaterów. Ich historie są dawkowane w taki sposób, że wcale nie są dla nas oczywiste. Częściowo domyślałam się, co takiego się wydarzyło w przeszłości Coopera, ale jednak nie przewidziałam tego w stu procentach, więc miałam przy jej czytaniu element zaskoczenia. Były momenty, uśmiechu i łez.
Wychodzi na to, że jest ze mnie naprawdę spora beksa, bo ostatnio niemal w każdej książce, którą czytam szklą mi się oczy, a emocje biorą górę.

To co warto jeszcze zaznaczyć, to to, że scena erotyczna, która jest w książce nie jest w żaden sposób niesmaczna. Z reguły przy większości takich scen łapie mnie uczucie zażenowania. Tutaj tego nie ma.

To nie jest żadne dzieło literackie. Ta książka nie zachwyca. Jest jednak napisana w bardzo przyjemny sposób i naprawdę świetnie mi się ją czytało. Pochłonęłam historię Andie i Coopera. Bardzo też polecam Wam tę książkę w ramach oderwania się od trudniejszych powieści. Taki fajny, relaksujący przerywnik mimo tego, że porusza poważne tematy poczucia samotności, tęsknoty i obwiniania się o coś, czemu naprawdę nie można było zaradzić. Zrzucania na siebie odpowiedzialności za cudze czyny.