Ja diablica recenzja

Po książkę "Ja, Diablica" Katarzyny Bereniki Miszczuk sięgnęłam już po raz drugi. Moja pierwsza styczność z tą książką odbyła się kilka lat temu. Nie pamiętałam jej zbyt dobrze, jednak gdy tylko po nią sięgnęłam, przypomniałam sobie jak świetnie mi się ją czytało. A jeszcze bardziej się ucieszyłam jak zobaczyłam, że to dopiero pierwsza z trzech części... Bardzo spodobał mi się pomysł autorki na tak szczegółowe opisanie relacji anielsko-diabelskich. Na ugryzienie tematu Nieba i Piekła z zupełnie innej strony. Tak naprawdę każdy z nas może się domyślać jak naprawdę tam jest albo tak jak główna bohaterka na samym początku książki wierzyć w reinkarnację.

Akcja rozgrywa się pomiędzy światami. Najpierw jesteśmy na Ziemi a po chwili znajdujemy się w Piekle, w niesamowitym i pełnym przygód Los Diablos. Książka opowiada o losach zwykłej dziewczyny, która z nie do końca wyjaśnionych okoliczności trafia do piekła. Za wszelką cenę stara się dowiedzieć kto i dlaczego chciał jej śmierci, ale najpierw musi zająć się obowiązkami które spadają na nią po zostaniu diablicą. Na szczęście w tym wszystkim ma jej pomóc przystojny diabeł. Beleth bo tak ma na imię nasz diabełek ubiega się o względy Wiktorii. Niestety główna bohaterka jest zakochana w kimś innym, jednak dla niego to nie ma znaczenia... Dziewczyna w momencie stania się diablicą otrzymuje moc, która ma jej pomagać w codziennym życiu. Nikt tak naprawdę nie wie, że potrafi więcej od samego szatana, poza najlepszym przyjacielem diabła, Azazelem. Dzięki temu że została diablicą może bez żadnego problemu przemieszczać się pomiędzy Piekłem a Ziemią. Nikt z jej przyjaciół i rodziny tak naprawdę nie wie, że umarła, ponieważ po otrzymaniu mocy jej ciało zamieniło się w popiół i znikło, więc dziewczyna zachowuje się tak jakby nigdy nic się nie stało. W wolnym od pracy czasie spotyka się ze znajomymi, chodzi na imprezy, do szkoły, a wieczorami wraca do swojego domu w Los Diablos. Ale jak w każdej dobrej książce sielanka nie trwa zbyt długo, choć tak naprawdę od początku dziewczyna boryka się z wieloma problemami zaczynając od ukartowanej śmierci.

Moim zdaniem książka jest naprawdę świetnie napisana. Bohaterowie którzy gdzieś tam przewijają się podczas czytania są opisani bardzo szczegółowo, mają ciekawy charakter, zwłaszcza „przyjaciółka” głównej bohaterki, którą poznajemy chwilę po wstąpieniu do piekielnych czeluści. Z jednej strony jest miła i pomocna a z drugiej egoistyczna i mściwa. Za to przebiegły Beleth od samego początku skradł mi serce, dlatego zdziwiło mnie to że Wiktoria dała mu kosza niezliczoną ilość razy, choć wydawać się może, że jednak coś do niego czuje. Niestety nie potrafi wybrać pomiędzy zwyczajnym ziemskim chłopakiem a przystojnym i czarującym diabłem.

Książkę można polecić zarówno młodzieży jak i dorosłym, którzy lubią takie klimaty. Czyta się ją przyjemnie i szybko nie mogąc się doczekać co będzie dalej. Jak najbardziej zachęcam do przeczytania wszystkich trzech części.