Nawiedzone miasteczko Shadow Hills recenzja

"Nawiedzone miasteczko Shadow Hills" to pierwsza wydana w Polsce powieść amerykańskiej autorki, Anastasii Hopcus. Przed jej przeczytaniem nie natknęłam się na żadną super-zachęcającą opinię czy recenzję i nie zamierzałam tej książki czytać, jednak przypadkowo wpadła one w moje ręce. Czy żałuję czasu spędzonego w Shadow Hills, czy może ksiązka okazała sie jednym z lepszych nabytków?


Persephona po śmierci swojej siostry Ateny i przeczytaniu jej dziennika wyrusza do Shadow Hills oraz zapisuje się do tamtejszej szkoły chcąc odgadnąć dlaczego Atenie tak barzo zalezało na dostaniu się do niej. Phe, jak to kazała się nazywać, ma także niepokojące sny, jakoby stoi na nagrobku niejakiej Rebecki Sampson oraz ten chłopak. Chłopak ze snu. Gdy Phe spotyka go w Shadow Hills nie ma wątpliwości, że tak jak jego cała rodzina, w tym wredna siostra Corinne i arogancki oraz nachalny kuzyn Trent, nie jest taki jak wszyscy, jednak Zach w przeciwieństwie do swojej siostry oraz kuzyna próbuje pomóc Phe odkryć prawdę.


Gdy dziewczyna odkrywa cmentarz Shadow Hills postanawia dowiedzieć się co takiego się stało, że wszyscy pochowani na nim umarli najpóźniej w roku 1736. Wojna? Plaga? Po przeglądnięciu niemałej ilości ksiąg mogła spokojnie stwierdzić, że była to zaraza jdnak dlaczego akurat Brytyjczycy przebywajacy wtedy w Shadow Hills przeżyli? Kim lub czym są Brevis Vita? Co oznacza koło hekate samoistnie tworzące się na biodrze Phe? Dlaczego Atena tak bardzo chciała odwiedzić to miasteczko? Kto jest wrogiem, kto przyjacielem?


Książka Anastasii Hopcus napisana jest bardzo młodzieżowym stylem, co jednak jest zaletą, bo lektura ogólnie utrzymana jest w takim lekkim klimacie. Akcja dzieje się na terenie szkoły z internatem, w małym miasteczku. Schemat nie aż tak mocno oklepany, ale pani Hocpus mogła się bardziej postarać, chociaż... nie przeszkadzała mi ich szkoła. Narracja pierwszoosobowa, wszystko poznajemy z punktu widzenia Persephony, przez co jesteśmy tochę ograniczeni bo nie znamy myśli innych bohaterów, ale zawsze mogło byc gorzej.


No właśnie, co do bohaterów to mamy ich tu bardo dużo, a sa najróżniejsi i w większosci niezwykle sympatyczni. Graham jest świetnym przyjacielem, Toy także w porządku, Adriannę bardzo polubiłam a do Brandy'ego także nic nie mam, ogólnie wszyscy przyjaciele Phe byli w porządku. Persephona także nie była jakoś specjalnie irytująca, a Zach i ogólnie wątek romantyczny z tą dwójką bardzo mi sie podobał, choć mało kiedy mi się wątki romantyczne nie podobają. Także mamy okazje poznać rodzinę Zacha - kuzyna, ojca, wujka i siostrę. Corinne od razu nastawiona była negatywnie do Phe i próbowała ją odwieźć od pomysłu zejścia się z bratem, a Trent strasznie się narzucał czego chyba żadna z nas nie lubi u chłopaków. Ogólnie to każdego bohatera poznajemy na tyle dobrze, żeby co nieco o nim napisać i stwierdzić, czy przypadł nam do gustu czy nie.


Co do samej akcji to bardzo mi się podobała, a wiadomo, że jak akcja jest na plus to już można potraktowac książkę jako jak najbardziej dobrą pozycję. Tajemnicza fabuła, z Phe wkradającą się do biblioteki i podsłuchującą rozmowy ludzi przeplatana z wieloma fragmientami gdzie bawi sie z przyjaciółmi bardzo przypadła mi do gustu, a w niektórych momentach towarzyszy nam ogromne napięcie niczym w dobrym horrorze (czy odcinku supernatural XD). Trochę zawiódł mnie jednak fakt, że mimo iż i główna bohaterka jak i jej siostra miały imiona wywodzące się z mitologii, wątku mitologicznego nie mogliśmy wyraźnie odczuć. Trochę tam wzmianek było ale dość ubogo. Także ciekawy wydał mi się pomysł z Brevis Vita (o tym, czym są dowiecie się czytając książkę) bo poza nimi nie ma w książce wampirów, wilkołaków, demonów czy innych stworzeń nocy.


Teraz możemy przejść do oprawy graficznej. Okładka utrzymana w jasnych barwach jest estetycznie wykonana i po prostu śliczna, aż miło sie na nią patrzy a w porównaniu do okładki angielskiej przepiękna, chociaz ta po lewej niczego sobie, za to ta po prawej trochę wyżej nie podoba mi się wogóle mimo, że jest właściwie... taka nastrojowa. Czcionka w książce nie jest ani za mała ani za duża, w sam raz więc nie widę tu powodu do narzekania ;)


Podumowując, nie wiem dlaczego ta ksiązka nie jest polecana na prawo i lewo, a zdecydowanie powinna być , bo można z nią przeżyć naprawdę miłe chwile zapomnienia o realnym świecie. Polecam ją osobom które nie oczekują lieratury wyższej półki, a po prostu miłej lektury na dwa wieczory. Ale i tak polecam i daję ocenkę 8,5/10 bo mniejszej po prostu nie potrafię :).