Nas dwoje recenzja

Miewacie czasami uczucie deja vu? Albo może ktoś z Was śni sny, które się później sprawdzają? Mi się często zdarza, że mam wrażenie, że coś gdzieś już było, coś się wydarzyło, a gdy dochodzi do tego momentu mam niesamowite ciarki na całym ciele. Mojej mamie natomiast kilka razy tak się zdarzyło, że jej sny się jej sprawdziły..

"Nas dwoje" to historia wyjątkowa, oryginalna i bezbrzeżnie smutna. Główny bohater książki posiada bowiem niesamowity dar, który dla niego samego jest raczej przekleństwem. Niestety przez ów dar mężczyzna nie może pozwolić sobie na miłość, czy szczęście, ponieważ jeśli tylko obdarzyłby kogoś uczuciem, tę osobę możlgłoby spotkać coś złego.

Jednak wszystko ulega zmianie, gdy tylko Joel spotyka na swojej drodze Callie, która jest przeuroczą, dobrą kobietą i z dnia na dzień czuje, że jego postanowienie powoli zaczyna się zmieniać.

Oboje spragnieni są ciepła i miłości, wydają się być dla siebie stworzeni, jednak jak to bywa w życiu, że jest ono bardzo niesprawiedliwe, natomiast przeznaczenie nieuniknione i mimo, że ich historia dopiero kiełkuje i wszystko się zaczyna, Joel już wie jaki będzie jej finał...

"Nas dwoje" jest debiutancką powieścią autorki i jest lekturą bardzo skłaniającą do refleksji. Autorka miała świetny pomysł na fabułę, a napisane przez nią słowa bardzo działają na emocje i myślę, że swój pomysł wykorzystała bardzo dobrze. Tyle tylko, że nieco mnie zawiodła ta książka.

"Nas dwoje" to piękna, życiowa książka z ciekawym nadnaturalnym wątkiem, dzięki któremu cała opowieść wydaje się niesamowicie intrygująca. Oczekiwałam jednak nieco innego zakończenia tej historii, liczyłam na to, że bohater zawalczy o siebie, swoje szczęście i postawi wszystko na jedną kartę.

Książka bardzo mi się podobała, jednak ta historia nie sprawiła, że moje serce rozpadło się na milion kawałków. Uroniłam może dosłownie kilka łez, a liczyłam na o wiele większe wzruszenie. Książka wywołała we mnie jednak sporo innych emocji i za to jestem bardzo wdzięczna autorce. Polecam!