Przez ucho igielne recenzja

Przepiękna, wręcz magiczna okładka i intrygujący opis, zachęcił mnie do sięgnięcia właśnie po tę książkę. Z niecierpliwością czekałam kiedy do mnie dotrze. Niestety już sama powieść nie zachwyciła mnie a samo czytanie było dosyć męczące. Dobrnęłam do końca tylko dlatego, że taką mam zasadę a stronic jest oj sporo. Daję szansę każdej lekturze i dopiero potem wyrabiam sobie o niej zdanie, gdy dochodzę do zakończenia. Bardzo mi przykro, że piszę takie słowa ale w końcu recenzja ma być szczera a ta książka nie wywołała u mnie żadnych emocji.
Bohaterki autorka niezbyt rozbudowała, są mało przekonywujące i mają dziwne, nadprzyrodzone zdolności. Po prostu dla mnie są nudne oraz nijakie. Wątki są bardzo wolne, bez zwrotów akcji. Brakuje tu iskry, intrygi, czegoś co zaciekawiło by, zaskoczyło czytelnika i wciągnęło go w tę historię.
Na łamach powieści poznajemy trzy wiejskie kobiety: Malwinę, Sylwię i Wiktorię. Są one sąsiadkami i mieszkają w jednej wsi. Każda z nich ma problem z mężczyzną, gdyż zostały przez nich skrzywdzone, oszukane a nawet poniżone. Ciężko im po tym dojść do normalności, wybaczyć i zapomnieć. Jednak postanawiają wziąć się w garść, żyć dalej nie oglądając się za siebie. Podczas spotkań, dyskusje pań schodzą na temat Boga, Biblii, Dekalogu, i wiary. Są rozczarowane postępowaniem wiejskiego księdza, który zabrania samodzielnego czytania i rozważania tekstów świętej księgi. Te właśnie rozmowy często miały sens i wydawały mi się najciekawsze.
Do jakich wniosków dojdą te trzy kobiety? Jak potoczy sie ich dalsze życie? Czy znajdą upragnione szczęście?
Ja Was absolutnie nie zniechęcam do tej książki. Zapewne, niektóre osoby stwierdzą, że książka im się spodobała a cała historia przypadła do gustu. Dlatego właśnie zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie o niej własnego zdania. Chętnie poznam wasze opinie i odczucia. Proszę podzielcie się nimi, jeśli sięgnięcie po powieść „Przez ucho igielne”.
Dziękuję z całego serca @wydawnictwo_novaeres za egzemplarz książki.