Tajemnica z Auschwitz recenzja

EDIT: Po czasie trafiłam na grupę na Fb: "Holocaust, czytamy pamiętamy", okazało, się, że historia opisana przez Majewską- Baun nie do końca tak wyglądała, a przestawienie bohaterów zniszczyło ich dobre imię, bo było zbyt dużo zmiennych, a ich wybory były podyktowane brakiem wyboru. Wnuk bohaterów walczy o sprostowanie i przywrócenie honoru - komentarze zamieszczał na tej grupie osobiście.



Książki Niny Majewskiej - Brown wyłamują się z nurtu pop - auschwitz, który ostatnio jest na topie. Autorka z precyzją i rzetelnością oddaje wydarzenia i grozę tamtych czasów. Bolesna prawdziwość przeraża, ale dobry warsztat i wspaniały język pisarki nie pozwalają na odłożenie książki zanim, nie zamknie się tylnej okładki. Jej bohaterzy poruszają, wzruszają i zostają z nami na bardzo długo.

W "Tajemnicy z Auschwitz" przeplata się kilka wątków, które się zazębiają. Jest tu historia Stefani, historia Jurgena i Stefani, oraz historia jej córki.
Historia Stefanii zawarta na kartach książki, przeraża, ale pokazuje jak wielką w sobie siłę ma człowiek, jeśli tylko ma cel w życiu. Jak wiele potrafi znieść, jak bardzo potrafi pozwolić na zezwierzęcenie i depersonifikację, tylko po to by przetrwać. Główna bohaterka miała cel w życiu i to nie byle jaki. Przy życiu utrzymywała ją myśl, że dołączy do swoich córek i z przeżyje z nimi szczęśliwe dni.
Dzięki autorce poznajemy historię, która wyszła na światło dzienne dopiero po siedemdziesięciu pięciu latach. Cierpienie, ból i niezwykła plastyczność opisów, przezierają na czytelnika z każdej strony. Skutkiem tego jest współodczuwanie razem z postaciami ich osobistych dramatów. Pani Nina oddaje sprawiedliwość ofiarom, nie pozwala na zlekceważenie ich losów, nie 'ślizga' się po temacie. Ona oddaje im sprawiedliwość, a zawierając ich losy na kartach książki pozwala im przetrwać.
Opowieść o Stefanie i Jurgenie to ich pobyt w obozie. On jako strażnik, ona jako więźniarka. Nasza bohaterka zawdzięcza mu wiele dobrego. Z drugiej jednak strony poznajemy dualizm postaci; człowieka, który jest w obozie jako prześladowca, a z drugiej strony ma wiele ludzkich odruchów. Osobiście zastanawiam się czy pomoc jakiej udzielał, nie była próbą wybielenia swoich czynów.
Wątek Ewy to opowieść o jej życiu, kiedy matka przebywała w obozie.

Dodatkowym walorem są zdjęcia, które personifikują główną bohaterkę. Nic nie działa lepiej na wyobraźnię niż obraz. Nawet jeśli wiem, że dana książka jest na faktach, a nie widziałam zdjęć - to ciężko w to uwierzyć.