Przepustka do męskości recenzja

Co prawda książkę udało mi się zdobyć w klubie recenzenta portalu nakanapie.pl, ale jednak gdy okazało się, że to tom trzeci serii, to zanim jeszcze została do mnie wysłana z wydawnictwa ta konkretna część, postanowiłam nadrobić dwie poprzednie. W końcu serie kryminalne najlepiej czyta się w odpowiedniej kolejności, zwłaszcza gdy są one również połączone wątkami głównych bohaterów i zahaczają również o ich życie prywatne. Także nieco obyczajówki również się przydaje!

Ale zacznijmy od tego, o czym jest ten tom, bo dzisiaj o tym właśnie więc uprzedzam, że jeśli nie czytaliście poprzednich, to mogą się zdarzyć niechciane spojlery, ale będę uważać, aby ich nie było. Główny bohater, Marek Przygodny, przyjmuje pod swoje skrzydła kolejne śledztwo i to jest postać, z którą do czynienia mamy od pierwszego tomu, dlatego wspominałam, że warto czytać po kolei. Marek myśli, że szybko rozwiąże sprawę i dlatego ją bierze, ale niestety, sprawy się coraz bardziej komplikują. W tej sprawie chodzi o zabójstwo małżeństwa i mi jest bardzo bliska ta sprawa, ponieważ jej akcja toczy się we Wrocławiu, który uwielbiam całym sercem i oczywiście musiałam przejść się miejscami, które zostały umieszczone w powieści. Ale dlaczego ktoś chciał pozbyć się pary staruszków? Czasami jest to motyw finansowy, spadkowy, prawda? Ale tym razem wygląda to jak by po prostu ktoś chciał ich zabić dla... przyjemności. Ach, ci mordercy!

I więcej z fabuły Wam nie zdradzę co by nie było, że ją opowiedziałam od a do z i nie ma po co po książkę sięgnąć. Za to podpowiem, że komisarz jest bohaterem jednym z tych, za którym zaciekawieniem się podąża i chce się poznać dalsze jego losy i jego decyzje, od których wiele może zależeć. Czy mu współczułam, że sprawa się komplikuje? Oczywiście, że nie! To ma być wyzwanie i dla mnie, w próbie odgadnięcia zagadki i dla niego, jako bohatera, który krok po kroku prowadzi mnie przez śledztwo.

To, że akcja dzieje się w jednym z większych miast, turystycznym, pięknym i nie spodziewaliby się pewnie niektórzy, że są dzielnice, gdzie może ktoś zginąć, to wystarczy zagłębić się gdzieniegdzie między kamienice i poczuć właśnie ten klimat, który autor próbuje nam zaszczepić w myślach. A jest bardzo ciekawie, bo dość mrocznie i czuć jak by się stało między budynkami, które na nas napierają. Za to ode mnie plusik, choć przypuszczam, że to, że autor tłumaczy skandynawską literaturę na nasz ojczysty język pomogło mu zbudować właśnie podobny klimat. Dlaczego tak myślę? Bo jest niespiesznie, ale nie ma zbyt wielu opisów, które mnie osobiście drażnią i w trylogię włożył ogrom pracy.

Jako autora kryminałów Pana Pollaka będę polecać, bo nie wymienia się jego nazwiska zbyt często, o ile w ogóle, obok tych bardziej znanych, a warto po jego książki sięgnąć!