Wiosna cudów recenzja

[Współpraca barterowa z Wydawnictwo W.A.B. ]

"Cuda jednak mają to do siebie, że nie potrzebują ani poklasku, ani innego aplauzu. Wystarczy im to, że cichutko i niepostrzeżenie zmieniają świat, sprawiając, że pomięte ludzkie dusze pod ich wpływem się prostują i znów zaczynają z nadzieją patrzeć w przyszłość."

Znacie książki Magdaleny Kordel?

Ja pokochałam je od momentu, gdy kilka lat temu przeczytałam Anioła do wynajęcia.

I powiem wam, że powieści autorki wciąż mnie zachwycają swoim ciepłem, barwnymi opisami i emocjami.

Wiosna cudów jest pierwszym tomem sagi Przystań śpiących wiatrów. Bohaterką tego tomu jest Stella, najstarsza z czworga rodzeństwa Saganków.

Wszystkie problemy zwaliły się na raz na głowę kobiety. Stella straciła pracę, a do tego została z ogromnym kredytem do spłacenia.

Społeczność małego Kotkowa wydaje się być dobrze poinformowana co do problemów kobiety. Zwłaszcza siostry Kazimierczakówny, których lokalna piekarnia pełni od wielu lat funkcję centrum wymiany wiadomości.

Jednak to nie wszystkie problemy, jakie dotykają Stellę, ponieważ do miasteczka przybywają dwaj tajemniczy mężczyźni, którzy również namieszają w jej życiu.

Jesteście ciekawi, czy Stella poradzi sobie ze wszystkimi problemami?

Książkę czyta się bardzo szybko, a historia wciąga nas od pierwszych stron. Cudowne i barwne opisy przenoszą nas w wyobraźni do malowniczego Kotkowa.

"To był początek zimy. I wtedy zdarzyło się coś, czego nigdy więcej nie widziałam. Spadł deszcz, a jednocześnie chwycił tak duży mróz, że woda z miejsca zamarzła. I cały świat zaczął przypominać baśń. A tutaj wszystko przystrojone było, jakby mieniącymi się kryształami. Cała aleja lśniła, dom połyskiwał, jakby cały zrobiony był z masy perłowej. A dodatkowo deszcz zamienił się w śnieg i to szkło, ten błysk zostało otulone przez miękkie czapy..."

Uwielbiam pióro Magdaleny Kordel. Za każdym razem jestem oczarowana jej wrażliwością i sposobem przedstawienia miejsca, gdzie rozgrywa się akcja. Barwne i realistyczne obrazy, które wychodzą spod pióra autorki wprawiają mnie zawsze w nostalgię.

Ta historia jest jedną z tych, jakie pisze życie. Słodko - gorzka opowieść o tym, że czasem nie warto bezgranicznie ufać drugiej osobie.

"W tym momencie co innego bolało najbardziej. Bo w pełni i bez żadnego znieczulenia dotarło do niej, że została zdradzona i wykorzystana przez osobę, którą do tej pory uważała za najlepszą przyjaciółkę."

Jednak po burzy zawsze przychodzi słońce i czasem lekcja, którą dostajemy od życia hartuje nas na przyszłość.

Wiosna cudów to przepiękna i pełna ciepła historia, która pokazuje siłę miłości rodzinnej.

Gorąco polecam.