Przedsionek piekła recenzja

Toksyczna ona, toksyczny on, toksyczni mieszkańcy małej, hermetycznej miejscowości i toskyczne relacje, których podstaw próżno szukać.

W Whistling Ridge każdy zna każdego, to miejscowość z rodzaju tych, że gdy na jednym końcu wioski kichniesz, z drugiego prędko nadleci do Ciebie "na zdrowie!". Ludzie skrzętnie ukrywają tutaj swoje sekrety, a zło czai się w każdym kącie. Młodzi kontra starsi, niewierzący kontra skrajnie religijni fanatycy, którzy w imię wiary tłumaczą każdy błąd i jego konsekwencje, jakie wyrokują i wydają samodzielnie. To tu, w tym podgórskim zakątku Kolorado kryje się przemoc domowa, której nikt nie chce zobaczyć, za to z ochotą propaguje się rasizm i homofobię w imię chorej religii. To tutaj zdaje się nic dobrego nie czekać na młodych, a przynajmniej nie do tego momentu, gdy prawo głosy mają wyłącznie dorośli. Dorośli, w szczególnie mężczyźni, którzy bardzo pobłądzili, a jednak ramię w ramię trzymają swą stronę spychając kobiety na margines.
Zaginięcie młodej dziewczyny, lokalnej mieszkanki podkręca tylko tę niezdrową atmosferę, ale staje się też granicznym wydarzeniem, które uruchamia lawinę istotnych dla poszczególnych rodzin wydarzeń. Nie wszystkim jednak na rękę jest grzebanie w gorzkiej przeszłości i ujawnianie niewygodnych sekretów.

Młoda autorka obnażyła chyba wszystkie ciemne strony, jakie mogą nawiedzić zdeprawowane, milczące społeczeństwo, które przymyka oko na krzywdę lub staje po stronie oprawcy. Ten pomysł na umiejscowienie akcji w małej, zamkniętej społeczności, a przy tym na wydarzający się tutaj dramat, o którym nikt nic nie wie, nie jest autorom obcy. Ja sama spotykam się z nim po raz trzeci. A jednak dopiero tutaj namacalnie poczułam krzywdę i nie sprawiedliwość będąc świadkiem tam mocnego dramatu rozgrywającego się za zamkniętymi drzwiami. Bogaty wizjer we wnętrze poszczególnych postaci sprawił, iż targał mną nieustanny niepokój, natomiast rozwikłanie kluczowej zagadki przy pomocy autorki było nieco zwodnicze, gdyż ta podsunęła wiele prawdopodobnych tropów i sprawców.
Zakończenie nie zaskakuje, ale miło na sercu się robi, gdy jest się świadkiem trwającej latami udręki niewinnych.