Cień i kość recenzja

Wszyscy znamy ten przed serialowy szał, gdy wszyscy koniecznie chcą przeczytać książki, które niedługo będą zekranizowane, jeszcze przed premierą na ekranie. Tym razem i ja znalazłam się w grupie tych zdesperowanych osób i próbuję nadrobić serię "Cień i kość" Leigh Bardugo, by zdążyć przed 23 kwietnia. Skończyłam niedawno pierwszy tom i mam o nim trochę do powiedzenia.

Alina ćwiczy się w fachu kartografki i jest w zasadzie zadowolona ze swojej profesji. Dni upływają jej na kopiowaniu map i rozmowach ze swoim najlepszym przyjacielem z dzieciństwa- Malem. Wyprawa na Fałdę Cienia odmieni jednak jej życie na zawsze. Fałda Cienia to niebezpieczny obszar, który powstał kilka wieków temu i od tego czasu zatarasował kontakt między dwoma częściami Ravki- państwa, gdzie główna bohaterka się wychowała. Grasują tam potwory, które są bezwzględne i przerażające. W momencie przeprawy przez niebezpieczny obszar w Alinie budzi się moc, o której istnieniu nie miała pojęcia, a która będzie mogła odmienić losy wszystkich ludzi.

Przyznaję, że opis powieści brzmi nad wyraz powtarzalnie. Dość dużo na rynku książek, w których główna bohaterka, z pozoru cicha i niepozorna dziewczyna, okazuje się wybawicielką całego państwa. Ale wydaje mi się, że książka ma do zaoferowania więcej, niż może się wydawać.
W powieści szczególnie przypadł mi do gustu świat przedstawiony, który od pierwszych stron ciekawi, liczę, że w następnych tomach będą opisane poszczególne moce Griszów jeszcze lepiej, bo czułam mimo wszystko lekki niedosyt. Mam wrażenie, że autorka nie opisała jeszcze w pełni potencjału świata, który jednak już teraz wydaje się bardzo barwny.

Styl Leigh Bardugo jest bardzo płynny i książkę czyta się szybko i przyjemnie. W powieści znalazłam też parę zwrotów akcji, które mnie osobiście zaskoczyły i wzmogły apetyt na więcej.

Alina jest dość bezosobową bohaterką. Jej losy były mi obojętne, ale za to Darkling- mroczny i potężny Grisza, wzbudził moje zainteresowanie. Jest bardzo nieoczywisty i jestem ciekawa, o co też może mu w tym wszystkim chodzić.

Książka dla koneserów fantastyki może się wydać schematyczna i powtarzalna, co jednak w mojej opinii nie odbiera jej uroku. Trzeba mieć na względzie rok, w jakim powstała. Wtedy tego rodzaju książki schodziły jak świeże bułeczki. Ja sama z chęcią sięgnę po kolejne tomy, by przekonać się, czym jeszcze autorka mnie zaskoczy.