Prywatny szofer recenzja

Niejeden rówieśnik mógłby pozazdrościć Evie życia. Dziewczyna ma wszystko, czego chce, nawet prywatnego szofera do dyspozycji, ale to tylko pozory szczęśliwego życia. Evie ma na głowie stalkera, rodzice się nią nie interesują, a przyjaciele są z nią tylko dlatego, że ma pieniądze. Jedyną osobą, która zaczyna dostrzegać problemy dziewczyny, jest Jacob, jej szofer.

Evie pławi się w luksusie, a każdy jest na jej zawołanie. Z początku wydawała się nieprzyjemną osobą. Jej przyjaciółka również pokazała się jako nieznośna, z dziecinnym zachowaniem osoba i szczerze irytowała mnie za każdym razem, kiedy pojawiała się na horyzoncie. Przy tym wszystkim wydawała się mocno przerysowana i mimo że była drugoplanową postacią, to w scenach ze swoim udziałem wychodziła na pierwszy plan. Zdecydowanie przyćmiewała Evie, która jest o wiele spokojniejszą postacią.

W miarę rozwoju sytuacji okazuje się, że życie Evie ma też swoje słabe strony. Dziewczyna ciągle musi znosić złośliwe uwagi ze strony rodziców, którzy otwarcie pokazują jej, że jest niechcianym dzieckiem, dyrygują nią i planują jej życie. Do tego nie może poszczycić się gronem oddanych przyjaciół, ma na karku chorego prześladowcę i brutalnego faceta. Evie pragnie jedynie normalnego życia. Kiedy na horyzoncie pojawia się Jacob, możemy zaobserwować jej normalną stronę charakteru, nie tą ukrytą pod maską luksusu. Z czasem naprawdę da się ją polubić.

Bohaterowie wymieniają się narracją i dzięki temu poznamy wydarzenia z perspektywy kilku osób; w tym czarnego charakteru, który jest wyjątkowo świrnięty i czasami wręcz obleśny. Autorka stworzyła naprawdę charakterystycznego bohatera.

W książce panuje lekki chaos. Za dużo się dzieje, niektóre sceny za szybko się kończą. Odnosiłam wrażenie, że autorka czasami na siłę starała się kreować jakieś zabawne sytuacje, starała się sprawić, żeby Evie rzucała zabawnymi tekstami czy przemyśleniami.

Z czasem z historii robi się taki miszmasz. Za dużo, za szybko, aż zaczynałam się gubić. Bohaterowie czasami irytowali swoim zachowaniem. Pomijając kilka pierwszych stron, byłam naprawdę ciekawa tej historii, niestety potencjał książki nie został wykorzystany.