Obrończyni recenzja

Po przeczytaniu "Patrona", który już jakiś czas temu skradł moje serce, z ogromną niecierpliwością czekałam na kontynuację powieści. "Obrończyni" z pewnością okazała się mniej objętościową historią jeśli oczywiście chodzi o ilość stron — bo nie same emocje. Jednak jak do tej pory "Patron" skradł moje serce, to "Obrończyni" pozostawiła po sobie pewien niedosyt, który mam nadzieję, kolejna część serii zaspokoi.

W drugim tomie twórczości Eliany Lascaris wszystko zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni. Thomas nie jest już charakternym i dominującym absztyfikantem, Felicia zmienia pracę, a życie wszystkich bohaterów w ogromnym stopniu wywraca się do góry nogami.

Z pewnością tej powieści nie można zarzucić, że czytelnik będzie się przy niej nudził, ponieważ fabuła jest dość rozbudowana oraz przede wszystkim dostajemy w niej momenty, które mogą rozśmieszyć bądź wywołać wachlarz innego rodzaju emocji.

Kolejną sprawą, która zdecydowanie wpływa na moją ocenę tej książki, jest brak wszystkich wyuzdanych erotycznych scen. Ogromnie gratuluję samej autorce, że była w stanie napisać powieści, które miały za zadanie zaciekawić czytelnika swoją fabułą, a nie opierać się głównie na kontaktach łóżkowych. Sama nie jestem ogromną fanką romansów — chyba wśród wszystkich gatunków literatury sięgam po nie najrzadziej — ale powieści Eliany Lascaris do tej pory raczej zyskały moją sympatię.

Zdecydowanie polecam zapoznać się z pierwszym tomem — "Patronem". Druga powieść jest z pewnością również warta uwagi, głównie dla zaspokojenia ciekawości odnośnie przyszłości głównych bohaterów.

Z przykrością muszę jednak stwierdzić, że to, co zrobiła autorka przy pisaniu "Patrona" jest zdecydowanie sprawą niepowtarzalną i jak rozłożył mnie on na łopatki i spowodował, że chciałam tylko więcej, to przy lekturze "Obrończyni" poczułam lekkie uczucie rozczarowania. Nie jest to jednak sytuacja, która zraża mnie do dalszej twórczości tej autorki i z pewnością oraz z ogromną przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.