Prawdziwe przyjaciółki recenzja

Bohaterami "Prawdziwych przyjaciółek" jest grupka 5 kobiet: Jane, Sophie, Kath, Hils i nowej w tym gronie Lexie Lane. Zżyta czwórka powiększa się o nową osobę, młodszą, atrakcyjną Lexie, która dość mocno różni się od pozostałych dziewczyn, które są starsze i poważniejsze od młodej koleżanki. Pomimo różnic Lexie szybko odnajduje się wśród dziewczyn, jednak jedna z nich, Jane, czuje, że coś jest nie w porządku z nową koleżanką - Lexie zbyt szybko zaprzyjaźniła się z jej najlepszą przyjaciółką Sophie, sprawuje nad nią zbyt dużą kontrolę i ewidentnie nie darzy jej, Jane, sympatią. Ale czy tak jest naprawdę? Czy aby Jane nie przesadza? Czy zachowanie Lexie jest normalne a ona, Jane, z zazdrości dorabia sobie pewne teorie? Wszystko zmienia wieczór, którego organizatorką jest Lexie. Czy po tym wieczorze Jane tylko utwierdzi się w swoich przekonaniach czy wreszcie zrozumie, że tak naprawdę od początku źle oceniała Lexie?

Autorka stworzyła bardzo ciekawą i wciągającą historię. Z jednej strony przyglądamy się relacji czterech (pięciu) przyjaciółek a z drugiej śledzimy życie rodzinne głównej bohaterki powieści, Jane Reece. Jane jest szczęśliwą mężatką, prowadzi własną kawiarnię, mąż jest hydraulikiem, może nie zarabia zbyt dużo, ale ich życie jest dobre i szczęśliwe. Do pełni szczęścia brakuje im tylko dziecka, więc gdy najlepsza przyjaciółka Jane, Sophie, zachodzi w ciążę, dziewczynie nie jest z tym łatwo, ale potrafi sobie poradzić z tą niewygodną dla siebie sytuacją. Wszystko zmienia pojawienie się w ich gronie Lexie, która w opinii Jane wręcz zawładnia jej najlepszą przyjaciółką. Jane czuje się odtrącona. Mało tego, ma wrażenie, że Lexie jej nie lubi... Ale czy to prawda? Może to zazdrość przemawia przez Jane i sytuacja wcale nie jest taka jaką się wydaje? Pogrążona we własnych myślach i wspomnieniach z przeszłości, Jane nie zauważa, że w jej prywatnym życiu zaczynają pojawiać się czarne chmury...

"Prawdziwe przyjaciółki" to opowieść o przyjaźni, toksycznych relacjach, nienawiści i materializmie. Autorka w stworzonej przez siebie historii pokazuje czytelnikowi czym może się skończyć chęć zemsty, ślepa nienawiść czy zwykła pomyłka. Autorka pokazuje, że nawet najlepsza przyjaźń może się z czasem rozpaść i nie trzeba do tego arcyważnego powodu. Wystarczy zwykła manipulacja. Od samego początku nie lubiłam Lexie, ale czy słusznie? To ocenią czytelnicy ;) Mnie nie przypadła do gustu, ponieważ sama mam taką znajomą w swoim towarzystwie. A raczej miałam ;) Natomiast fabuła tej książki sprawiła, że szybko przepadłam w kartach jej powieści i ciężko było mi się od niej oderwać. Bardzo dobry, zaskakujący thriller. Autorka zwraca również uwagę na materializm - ukazuje przyjaźń opartą na tym, co ludzie posiadają, czym mogą się pochwalić, co mogą kupić i za ile.

W książce mamy do czynienia z narracją w pierwszej osobie. Wydaje się, że narracja jest prowadzona w trzeciej osobie, ale na początku książki możemy wyłapać, że narratorką większości opowieści jest sama autorka. Tyczy się to historii, która opisuje przeszłość. W teraźniejszości przez fabułę oprowadza nas jedna z bohaterek książki. Od czasu do czasu autorka wprowadza narrację w trzeciej osobie - wtedy do głosu dochodzi Frankie Reece, mąż głównej bohaterki, Jane.

Podsumowując: bardzo dobry thriller, opisujący toksyczną przyjaźń i niebezpieczne relacje. Książka jest z rodzaju tych nieodkładalnych - gdy już raz po nią sięgniecie musicie doczytać do końca. Jest bowiem tak skonstruowana, że czytelnik chce się przekonać co będzie dalej. Czy znalazłam minusy? Raczej nie. Mnie podobało się wszystko - od nielubianej Lexie Lane po nieco naiwną i nieporadną Jane. Lekturę tej książki polecam wszystkim :)