Jazda na rydwanie recenzja

‘Jazda na rydwanie’ autorstwa Juliana Hardy’ego to powieść obyczajowa wraz z elementami thrillera szpiegowskiego oraz wątkami wojennymi i erotycznymi. Akcja powieści obejmuje lata 1938-1974 i opiera się na życiu Roberta Meissnera. Przed naszymi oczami bohater przechodzi przemianę z milczącego i nieśmiałego chłopaka w namiętnego i krzepkiego mężczyznę, któremu zależy na pieniądzach, przygodzie i pięknych kobietach. Jesteśmy świadkami jego kariery wojskowej, następnie pracy w brytyjskiej jednostce wywiadu i jego wspinaczce po drabinie społecznej. Jest to historia człowieka, który zaczyna z niczym i kończy jako bogaty człowiek sukcesu. Książka jest nie tylko historią pojedynczego bohatera, ale również przytoczeniem przeżyć kilku ważniejszych postaci, przewijających się przez strony tej powieści. Momentami powieść staje się komentarzem historyczno-kulturowym.

Sam tytuł książki zostaje wytłumaczony dopiero pod koniec fabuły, kiedy to życie głównego bohatera powoli dobiega końca i mimowolnie wraca pamięcią do zdarzeń ze swojej przeszłości. Swoje życie oraz koleje losu najbliższych mu ludzi porównuje do wyścigów rydwanów, które w domyśle zostały urządzone przez bezlitosnych bogów. Zdarzenia, które go ukształtowały, kontrastuje z igrzyskami olimpijskimi – utalentowany wojownik jest w stanie utrzymać się na rozpędzonym rydwanie, natomiast pozostali wpadają pod koła. Robert jest właśnie tym zdolnym woźnicą, którego można nawet nazwać wybrańcem bogów – ponieważ mimo wszelkich przeciwności i niebezpieczeństw, jest w stanie utrzymać się na owym rydwanie i nie stracić swojej godności. To tłumaczy również sposób, w jaki autor kreuje postać głównego bohatera. Robert, pomimo momentów nierozsądnych poczynań, wydaje się być niezwykle inteligentny, wszechwiedzący i potrafiący przewidzieć wydarzenia. Można byłoby myśleć, że posiada niejaki dar jasnowidzenia. Niestety, ta nieomylność głównego bohatera często niszczyła napięcie podczas akcji i moją ekscytację podczas czytania. Dodatkowo autor kreuje Roberta jako wzór moralności, godny naśladowania, więc, niestety, trudno było mi się z nim utożsamiać na tle emocjonalnym. Owszem, pisarz próbuje dodać Robertowi człowieczeństwo w niektórych sytuacjach, jednak jest tych momentów za mało, by stworzyć przyzwoity profil psychologiczny – profil, którego oczekiwalibyśmy po człowieku, dotkniętym wojną i pracą w wywiadzie, żyjącym nieustannie na krawędzi.

Zamiast analiz psychologicznych, otrzymujemy jednak wartką fabułę i wiele interesujących wątków kryminalnych. Książka jest napisana prostym językiem, sceny akcji są bardzo sprawnie opisane oraz zawarte szczegóły pozwalają na przeżycie danej chwili razem z bohaterem. Niestety, zabrakło mi momentów refleksji między poszczególnymi wydarzeniami, przez co niektóre zdarzenia zlewają się ze sobą i część z nich trudno mi jest przytoczyć po zakończeniu czytania powieści.

Liczyłam na większą ilość opisów wojny, jednak jednocześnie domyślam się, iż autor chciał pokazać, że w rzeczywistości koniec wojny był dopiero „początkiem igrzysk” dla tych, którzy tę wojnę przeżyli. I z tym jak najbardziej się zgadzam.

Robert jest niespokojnym duchem, rzucanym w różne miejsca na świecie, przez co mamy możliwość poznania kilku państw i ich mieszkańców po II wojnie światowej. Książka zawiera wiele opisów na temat wydarzeń historycznych i polityki – autor sprawnie wplótł suche informacje z wykreowaną przez siebie fabułą, dlatego nie przyprawiają one czytelnika o ból głowy, a są źródłem przydatnej wiedzy. Dodatkowo stwierdzam, iż komentarze autora na tematy polityczne i społeczno-obyczajowe zawarte w powieści, są jak najbardziej trafne i wyważone.

Opisy miejsc, w których bohater boryka się z przeciwnościami losu, są jak najbardziej nastrojowe i urzekają czytelnika. Jedyne, czego powinno być mniej, to z pewnością relacji z życia seksualnego Roberta – jest ich zbyt wiele, często są to sceny zbyt drobiazgowe i przez to niesmaczne. Dodatkowo odnoszę wrażenie, że były wtrącane w fabułę książki całkiem przypadkowo i zaburzają racjonalność w zachowaniu bohaterów – ich intymne zbliżenia nie mają odbicia w ich życiu emocjonalnym. Mogę jedynie wnioskować, iż autor spełniał w ten sposób swoje marzenia erotyczne, tworząc przystojnego Roberta i dobierając mu piękne kobiety do seksu.

Podsumowując, jest to lektura dosyć lekka, idealna na samotne wieczory. Przytoczone wydarzenia historyczne i wątki społeczno-kulturowe mogą wzbudzić w czytelniku zainteresowanie i sprawić, że zechce on zgłębić dany temat na własną rękę. Postrzegam tę książkę jako dobrą w kategoriach rozrywki.