Siła miłości recenzja

"Siła miłości" to najnowsza powieść obyczajowa od Anny Sakowicz.

Malwina wraz z mężem w ramach pełnienia funkcji rodziny zastępczej przyjmują pod swój dach małego chłopca. Gdy udaje im się ustalić sytuację prawną dziecka okazuje się, że małych Kacperek boryka się z poważnymi zaburzeniami intelektualnymi, przez co nikt nie chce go zaadoptować. Z wiekiem chłopiec ujawnia skłonności do przemocy wobec słabszych. Malwina staje przed trudnym wyborem, który zaważy o losach chłopca. Czy kobieta zdecyduje zakończy opiekę nad dwunastoletnim Kacprem...?

"Siła miłości" to historia pełna emocji, która opowiada o bardzo trudnych życiowych dylematach, walki pomiędzy miłość, a strachem. Główna bohaterka stoi pod trudnym dylematem. Czy zrezygnować pełnienia funkcji rodziny zastępczej i oddać dziecko? Czy przeciwstawić się wszystkim i zatrzymać chłopca? Wręcz na własnej skórze odczuwamy tą presje, której poddana jest Malwina ze strony rodziny, która domaga się od kobiety konkretnych działań i decyzji w sprawie Kacpra. Ona sama nie wie, czy stanąć po stronie małego chłopca, czy po stronie swoich dzieci. Kobieta na każdym kroku bije się z myślami, bo choć wie, że zachowanie Kacperka, w niektórych momentach naprawdę napawa ją strachem - to jednak kocha chłopca jak swoje rodzone dziecko i nie chce go zranić, bo w końcu los już dostatecznie go skrzywdził. Na szczęście kobieta ma przy swoim boku kochającego męża, których wspiera ją na każdym kroku. Sama nie potrafię odpowiedzieć na pytanie "A pani co by zrobiła?" Oczywiście stojąc z bok odpowiedź wydaje się prosta, ale gdy wchodzimy w skórę Malwiny to już niczego nie jesteśmy pewni. Na koniec dodam, że ujęła mnie też podstawa Malwiny już na początku tej całej historii, gdy walczyła o dobro Kacperka. Przejmowała się uczuciami biologicznej matki chłopca, a momentami nawet chciała się wycofać z całej tej batalii o Kacperka. Warto wspomnieć, że całą historie dopełnia również wątek Lilianny. W sumie to pierwsza książka autorki, którą miałam okazje przeczytać i teraz wiem, że na tej jednej nie poprzestanę. Zawsze powtarzam sobie, że niektóre książki się czyta, a z niektórymi po prostu płyniemy nurtem nie oglądając się za siebie... i tą historią właśnie popłynęłam po całości. Polecam