Pożeracz snów recenzja

Zacznijmy od tego, że na książkę czekałam i czekałam, ale w końcu do mnie dotarła, i byłam wtedy bardzo szczęśliwa, że w końcu będę miała okazję ją przeczytać, ale kiedy zaczęłam ją czytać mój entuzjasm lekko zgasł. Ale tylko chwilowo...bo potem powrócił z jeszcze większą mocą. :D

Książka opowiada historię Ellie wrażliwej, mądrej dziewczyny, która jest zmuszona przeprowadzić się na wieś, na początku jest jej trudno przyzwyczaić się do nowego życia, ale potem odziwo nie chce do tego starego wracać, a wszystko za sprawą tajemniczego Colina.

Z poprzedniego akapitu można by wywnioskować, że jest to odmieniona wersja "Zmierzchu", ale tak nie jest, jest to zupełnie inna powieść bez wampirów, wilkołaków i różnych tego typu (choć nic do nich nie mam :D), ale w końcu jakieś stworzenie paranormalne musi być, jak to bywa w romansach paranormalnych, więc umówmy się, że jest to Pożeracz snów, tak jak to głosi sam tytuł tej fantastycznej powieści.

Pewnie zastanawiacie się dlaczego mój zachwyt na początku trochę osłabł, a było to spowodowane początkową monotonią, ale potem ona minęła w zwycięskim stylu.

Autorka powieści świetnie pisze, kiedy główną bohaterkę oblegały pająki, ja czułam się tak jakby to mnie one oblegały, a wszystko dzięki autorce książki. Książkę czyta się szybko i co najważniejsze przyjemnie.

Więc podsumowując jest to bardzo przyjemna lektura, i jak najbardziej godna przeczytana. Ludzie badają sny od tysięcy lat, a tu możecie poznać ich inne znaczenie. Jeszcze nieznane...