Martwy sezon recenzja

„Martwy sezon” to druga część przygód Magdy Garstki, które przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Nie nazwałabym jednak tej książki kryminałem, to zdecydowanie powieść obyczajowa z lekkim wątkiem kryminalnym. Jeśli ktokolwiek liczy tu na prawdziwy kryminał, srodze się zawiedzie. Ja potraktowałam to jako obyczajówkę, i w tej kategorii naprawdę fajnie się ta książka odnalazła. 

Książka jest podzielona na dwie części. Pierwsza poświęcona jest w ogromnej mierze Tamarze i jej życiu osobistym, ponownym spotkaniu z Czarkiem, dawną, nigdy niezapomnianą miłością, w drugiej pojawia się trupek 😊 I chociaż od razu wiadomo, kto za tym trupkiem stoi, to i tak fajnie się czyta.

Aneta Jadowska poruszyła też temat przemocy domowej. Pensjonat Wielka Niedźwiedzica, to nie tylko przystań dla spragnionych odpoczynku urlopowiczów, to również schronienie dla „Ptaszyn”, którymi opiekuje się Maria, babka Magdy. Ptaszyny, to kobiety z bolesną przeszłością, z bagażem przemocy domowej, zastraszone, poobijane fizycznie i psychicznie. W Niedźwiedzicy znajdą spokój, zrozumienie i nowy początek. 

Przygody Magdy, jej ciotki Tamary, babki Marii i pozostałych członków i nie-członków rodziny Garstków relaksują, chociaż momentami poczujemy przygnębienie, rozbawią świetnymi dialogami, choć niejednokrotnie będziemy zasmuceni, że dobrzy ludzie zawsze mają pod górkę. Wielka Niedźwiedzica ma kłopoty finansowe, czy grozi jej zamknięcie? Przejęcie przez komornika? Czy nigdy już nie zaprosi w swoje progi żadnej Ptaszyny? 

Mam nadzieję, że Pani Aneta nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa i będę miała szansę na kolejne spotkanie z Garstkami. Już za nimi tęsknię 😊