Powiedz mi, proszę recenzja

Miałeś(-aś) okazję kiedyś czytać książkę, która eksploruje mroczne zakamarki dziecięcej psychiki? 💬

Muszę przyznać, że ja nie… aż do teraz! Zmieniło się to za sprawą książki Mike’a Omera „Powiedz mi, proszę” – mrocznego thrillera psychologicznego, który otula czytelnika poczuciem grozy i zagadkową fabułą, od której nie można się oderwać.

Wszystko zaczyna się od porwania ośmioletniej Kathy Stone, która po roku odnajduje się na poboczu drogi. Wszyscy chcą wiedzieć, co działo się z nią przez ostatni rok, ale dziewczynka milczy. Dopiero Robin Hart, specjalistce w terapii dziecięcej, pomagającej ofiarom traumatycznych wydarzeń poprzez zabawę, udaje się dotrzeć do dziewczynki. Jednak terapia z biegiem czasu zaczyna przybierać coraz bardziej niepokojący obrót…

Omer doskonale buduje napięcie i oddaje niepokojący klimat. Podstawowy element terapii Kathy – domek dla lalek – nadaje całej książce sugestywny wydźwięk i sprawia, że scenki, które odgrywa w nim dziewczynka, przerażają, ale i na swój sposób wzruszają. To właśnie na przykładzie tych scenek autor idealnie ukazuje traumę z perspektywy dziecka, nie szczędząc nam szokujących obrazów. Każda kolejna scena odkrywa przed nami nowe, przerażające detale i staje się kolejną zagadką do rozwiązania. Tak naprawdę tutaj wszystko może być inne, niż nam się wydaje, a nawet najdrobniejszy szczegół może okazać się kluczowym elementem tej mrocznej układanki.

Autor świetnie kreśli postaci, wnikliwie ukazując nam ich portrety psychologiczne. Podoba mi się, jak przedstawił złożoność relacji pomiędzy Kathy a Robin oraz zaangażowanie Robin w to, aby pomóc dziewczynce i odkryć, kto był porywaczem i kto może stać się jego kolejną ofiarą. Czy terapeutka może powstrzymać seryjnego mordercę, zanim uderzy ponownie?

„Powiedz mi, proszę” to genialny thriller psychologiczny, który oferuje nie tylko zawiłą zagadkę do rozwiązania i doskonale ukazane portrety psychologiczne. Jest to przede wszystkim książka poruszająca ważne, a zarazem trudne i niepokojące tematy. Autor sprawił, że napięcie trzyma do samego końca, a finał całej historii jest nieprzewidywalny. Serdecznie polecam!