Potłuczona filiżanka recenzja

„Potłuczona filiżanka” Anny Kasiuk to trudna historia, ale niosąca ważny przekaz.

To opowieść o młodej, inteligentnej dziewczynie, która wskutek odrzucenia zamyka się we własnym świecie. Jest to świat nieprzystępny dla nikogo z zewnątrz, ukojenie, Sonia znajduje w naturze. To właśnie w lesie stojąc boso, przytulając się do drzew, czuje się szczęśliwa i rozumiana. Inaczej jest ze światem ludzi. Ten jest dla niej obcy, niedostępny, przerażający.

Schizofrenia – bo tak brzmi diagnoza dziewczyny, wpływa nie tylko na jej życie, ale i na jej bliskich. Matka, która sama jest psychiatrą, boryka się z samotnością w walce o zdrowie córki, ponieważ mąż, zadaniowy prawnik wycofał się z ich życia, uciekając w pracę. Żyją razem, ale osobno. Sielankowy wizerunek rodziny , to nic więcej jak wizerunek.

Gdy w życiu 21 latki pojawia się Michał, kolega ze studiów, który ofiarowuje jej miłość, nie zabierając przy tym przestrzeni, w matce dziewczyny rodzi się nadzieja, że córka wpuści kogoś do swojego hermetycznego świata. Do domu Sońki zaczynają wdzierać się promienie słońca, dotąd skrytego za ciemnymi chmurami, jednak czy młoda kobieta pozwoli sobie na to, by komuś zaufać? Czy Michał wytrwa przy Soni?

Wielkie chapeau bas dla Autorki za to, jak skrupulatnie przygotowała się do tej powieści. Opisy choroby, zachowania dla niej charakterystyczne przedstawiła w bardzo jasny sposób. Bez zbędnych medycznych nazw oddała w całości obraz schizofrenii, tak, że czytelnik łatwo mógł sobie wyobrazić stan umysłu osoby chorej.

Dzięki narracji pierwszoosobowej, ale prowadzonej z perspektywy różnych bohaterów możemy spojrzeć na tę historię z różnych punktów widzenia. Uzyskujemy więc pełny obraz relacji międzyludzkich i emocji, których na łamach stron nie brakowało.

„Ludzie ze schizofrenią są jak potłuczona filiżanka” – taki przekaz serwuje nam autorka w tej historii i gwarantuję Wam, iż sięgając po ten tytuł, zrozumiecie dlaczego.

Dziękuję Annie Kasiuk za tak świetną, wartościową i emocjonalną, pełną odcienie bieli i czerni historię.

Dziękuję Wydawnictwu Dlaczemu za egzemplarz recenzencki.