Smak brzoskwini recenzja

Długo, naprawdę długo odwlekałam ten moment.
Bardzo nie lubię tego robić, zwłaszcza gdy otrzymuję egzemplarz do zrecenzowania ale nie potrafię też kłamać. Przepraszam z góry.

Początkowo było dobrze, nawet bardzo dobrze.

Świat post apokaliptyczny, kobieta, która budzi się ze śpiączki.
Okazuje się, że została zahibernowana a od jej czasów minęło kilkaset lat.
Myślę sobie - okej, jest super, lubię to!

Później mamy obraz tego, co odbiera aktualnie - jest sama, wszystko jest skomputeryzowane a ona przypadkiem uruchamia procedurę zniszczenia bazy, w której się znajduje.
Na zewnątrz nie można oddychać bez specjalnego sprzętu, który jest indywidualnie wykonany dla każdej osoby, przypisany wręcz do DNA.

Udało się, będzie żyć - dopóki nie padną baterię sprzętu ratującego życie na powierzchni, bo przy ucieczce nie wzięła ładowarki.
Pech chciał, że trafia na innych - nie wszyscy są przyjaźnie nastawieni.

Co będzie dalej?
O co chodzi z brzoskwinią?

I tu się zaczynają schody - historia jest spisana na wielu kartkach.
Zwykle dla mnie ilość stron nie ma znaczenia, jeśli akcja jest wartka i książkę się czyta z zainteresowaniem.

Tutaj to zainteresowanie zostało zredukowane do minimum, im dalej w głąb, tym gorzej.
Ponad tydzień zajęła mi próba czytania tej propozycji i przyznam szczerze, że nie dobrnęłam do końca.
Nie dałam rady. Wielokrotnie zdarzało mi się, że podczas lektury oczy same mi się zamykały ze znudzenia.

Historia z ogromnym potencjałem ale ilość zbędnych, rozszerzonych i rozwleczonych na wiele stron opisów mnie przytłoczyła.
Starałam się, przerywałam lekturę innymi książkami i ponownie do niej wracałam ale nijak nie mogłam się wgryźć w nią.

Pozytywnie, że autorka robiła nam retrospekcje, które odsłaniały krok po kroku tajemnice, jednakże właśnie te retrospekcje były zbyt obszerne tak samo jak opisy dosłownie wszystkiego co widziała i czuła bohaterka, także jej myśli.

Spokojnie można by było zmniejszyć ilość stron i uczynić akcję bardziej wartką a wtedy książka zyskałaby o wiele wyższą notę.

Sam styl pisania autorki jest bardzo przyjemny w odbiorze chociaż tak jak mówię, za dużo wszystkiego.