Pościg recenzja

Przez jeden błąd, Summer zostaje zmuszona do zmiany uczelni. Z Brown przenosi się do Briar, ale dom stowarzyszenia, gdzie miała mieszkać, nie chce jej przyjąć. Z pomocą dziewczynie przychodzą przyjaciele jej brata i takim oto sposobem Summer wprowadza się do mieszkania trójki hokeistów. Wśród nich jest jeden, do którego dziewczyna czuje coś więcej...

Główną bohaterką jest Summer, śliczna blondynka o równie ślicznych, zielonych oczach. Zdecydowanie potrafi zawrócić wielu chłopakom w głowach. Dziewczyna cierpi na jedną z odmian ADHD, przez co często pakuje się w kłopoty. Niestety, kiedy niektóre występki uchodzą jej na sucho, słyszy, że zawdzięcza to swojej urodzie.

Może i ta bohaterka bywa denerwująca, upierdliwa jak mucha i chwilami infantylna, ale nawet ją polubiłam. Nie dałam się wciągnąć w to szufladkowanie jej, a było to widoczne na prawie każdym kroku. Uważam, że Summer jest naprawdę miłą i ciepłą postacią, która zdecydowanie może przypaść do gustu wielu czytelnikom.

Po drugiej stronie mamy Fitza, a raczej Collina Fitzgeralda, czyli jednego z hokeistów. Z wyglądu może i się za bardzo nie wyróżnia, ponieważ jest tak samo umięśniony i wysoki, jak pozostali członkowie. Jednak ma on jeszcze jedną pasję, której oddaje się z równie wielkim zaangażowaniem. Jest nią programowanie oraz tworzenie gier, w czym chłopak jest naprawdę świetny.

Tutaj Elle Kennedy po raz kolejny złamała ten schemat, dotyczący sportowców. Fitz nie dość, że nie jest tylko napakowanym głupkiem, to na dodatek w pewnym stopniu jest introwertykiem. Nie przepada za wielkim tłumem, a najlepiej czuje się w domowym zaciszu. Okrutnie cieszę się, że autorka przedstawiła tę postać w taki, a nie inny sposób. Nareszcie mamy coś nowego, moi drodzy!

Pościg był moim pierwszym spotkaniem z twórczością Elle Kennedy. Wcześniej słyszałam bardzo wiele o Układzie oraz pozostałych częściach serii, ale jeszcze nie miałam okazji ich przeczytać. Pomijam już to, że Układ czeka na półce...

Bardzo spodobał mi się styl autorki, a także to, w jaki sposób poprowadziła ona tę historię. Przyznaję, że pod koniec miałam po prostu ochotę wyrzucić tę książkę przez okno. W pewnym momencie działo się tyle, że z trudem nadążałam za przebiegiem akcji, ale z perspektywy kilku dni myślę, że nie było to coś aż tak złego. Jeżeli książka dostarcza nam aż tylu emocji, to nic tylko się cieszyć.

Jak już wspominałam wyżej, autorka wykreowała ciekawych bohaterów oraz ciekawą historię, która niszczy cały schemat dotyczący pięknych i młodych dziewczyn oraz sportowców. Zostały tu również poruszone temat choroby ADHD, która wbrew pozorom jest uciążliwa i dla jej posiadacza, molestowania seksualnego, a także szufladkowania ludzi przez wygląd. Powieść ta otworzyła mi oczy na pewne kwestie i za to jestem ogromnie wdzięczna.

Ciekawie został przedstawiony tutaj wątek romansu pomiędzy dwójką głównych bohaterów. Ich zachowanie oraz upór w pewnych momentach doprowadzało mnie do szewskiej pasji, ale było w tym coś uroczego i takiego, co naprawdę chwyta za serce.

Po lekturze Pościgu jeszcze bardziej nie mogę doczekać się przygody z Układem, który mam nadzieję, będzie równie świetny.