Pościg recenzja

„Pościg“ to pierwsza książka Elle Kennedy, po którą miałam okazję sięgnąć. Mam wprawdzie na półce jedną część poprzedniej serii autorki, ale znalazła się u mnie dość przypadkowo i nie jest to początek serii, tylko któryś z kolei tom, dlatego jeszcze się z tamtą historią nie zapoznałam. Zaczęłam od tej pozycji, która jest tomem rozpoczynającym nowy cykl. Nie miałam przez to żadnych oczekiwań i nastawiłam się na przyjemną lekturę, która pozwoli mi na moment oderwać się od rzeczywistości. I okazuje się, dostałam nie tylko to, ale coś więcej.

Historia opowiedziana w książce jest z jednej strony podobna do innych w stylu Off-Campus, z drugiej jednak jest inna. Summer pochodzi z bogatej rodziny i wydawać by się mogło, że wszystko przychodzi jej łatwo. Na pewno stać ją na wszystko, kwestia pieniędzy to nie jest problem, który mógłby spędzać jej sen z powiek. Do tego dziewczyna jest piękna, przebojowa, popularna. Wydaje się, że ma wszystko. Przez innych odbierana jest jako rozpuszczona, pusta, zadzierająca nosa pannica. Summer lubi sprawiać problemy. Z tego powodu została wyrzucona z uniwersytetu, na którym studiowała i przeniosła się tam, gdzie studiuje jej brat, Dean. Chłopak załatwia jej mieszkanie, a jej nowym współlokatorem zostaje pracowity, poukładany, ale przystojny hokeista Fitz. Para ma się ku sobie, chociaż starają się z tym walczyć. Fitz nie ma o Summer najlepszego zdania, postrzega ją tak, jak inni. Jednak dzięki temu, że mieszkają razem, ma okazję poznać ją lepiej i powoli zaczyna zmieniać zdanie. Dzieje się jednak coś, co nie pozwala tej parze być razem. Summer unika Fitza i zaczyna się zadawać z jego kolegą z drużyny. Czy uczucie zwycięży? Czy ta dwójka ma szansę być razem?

Jest pewien kłopot z tego typu książkami, zazwyczaj wszystkie są takie same. Ten sam schemat, bad boy, szara myszka i ich wielka miłość. Wiele razy spotykałam się z takim schematem w powieściach i trochę się bałam, że sięgając po „Pościg” znów dostanę to samo. Ale nie, na szczęście. Autorce udało się stworzyć coś innego, co trochę odbiega od powielanego wszędzie schematu. Przede wszystkim nie ma tu złego chłopca, jest dziewczyna, która pełni jego rolę. Zawsze w centrum zainteresowania, zawsze tam, gdzie coś się dzieje. Wszędzie jej pełno, nigdy nie ma dość, często wpada w kłopoty. Energiczna i wygadana. Mężczyźni ją uwielbiają, a u kobiet wzbudza zazdrość. A chłopak to zupełne jej przeciwieństwo, bo chociaż jest hokeistą, dobrze się uczy, ma w życiu cel, chce tworzyć gry komputerowe. Fitz stroni od ludzi, spędza nad swoją pasją dużo czasu. Wie, że Summer może mocno namieszać w jego życiu, dlatego stara się trzymać od niej z daleka. Jak wiadomo jednak, przeciwieństwa się przyciągają, więc i między naszymi głównymi bohaterami w końcu zaczyna iskrzyć.

„Żyjemy w społeczeństwie, w którym zbyt wiele kobiet ściąga inne w dół, zamiast pomagać im piąć się do góry”.

Spodobał mi się styl autorki, książka napisana jest swobodnie i z humorem. „Pościg” czytało mi się bardzo dobrze i przede wszystkim dość szybko. Język nie męczy, zbędne opisy również nie, bo ich nie ma. Wszystko jest wyważone i w odpowiednich proporcjach. Historię Summer i Fitza poznajemy raz z perspektywy dziewczyny, a innym razem chłopaka. Dzięki temu dostajemy szerszy obraz całości, możemy wczuć się w sytuację każdej postaci i poznać lepiej targające nimi emocje. A trzeba przyznać, że autorka bardzo dobrze radzi sobie z przedstawianiem uczuć i emocji swoich bohaterów. Świetnie buduje napięcie, dobrze operuje słowem i tworzy bohaterów, z którymi możemy się utożsamić. Summer, chociaż nieco wyidealizowana, to jednak prawdziwa ze swoimi rzeczywistymi problemami. Dziewczyna cierpi na łagodną postać zaburzeń koncentracji uwagi, czyli ADHD, co sprawia, że ma problemy z nauką. Nie jest więc tak idealna, jak myśli otoczenie. Fitz nie miał w życiu łatwo, jego rodzice się rozwiedli i próbowali wpływać na chłopca, który wtedy nie rozumiał całej sytuacji. Rozstanie rodziców miało na niego ogromny wpływ. ADHD u osoby dorosłej czy rozwód to nie jedyne trudne tematy jakie porusza w książce autorka. Kennedy zwraca uwagę na fakt, jak łatwo można pomylić się w swojej ocenie jakiejś osoby, bazując jedynie na tym, co widzimy. Dlaczego oceniamy ludzi po pozorach i dlaczego przychodzi nam to tak łatwo? Problemy, z którymi zmagają się bohaterowie powieści nie są oderwane od rzeczywistości, to coś, z czym zmaga się wiele młodych osób, przede wszystkim kobiet, każdego dnia. Wystarczy wymienić postrzeganie kobiet jako obiektów seksualnych czy krzywdzące stereotypy na temat kobiet atrakcyjnych i jednocześnie bogatych. Fitz przekonuje się, że nie warto oceniać książki po okładce, bo kiedy poznaje Summer lepiej, okazuje się, że nie jest tak płytka i zapatrzona w siebie, jak wszyscy myśleli. Relacja łącząca Summer i Fitza, chociaż jest osią fabuły, nie jest jedyną, jaką możemy w tej powieści poznać. Dobrze zostały przedstawione tutaj więzi łączące rodzeństwo, a także te, których możemy doświadczyć posiadając prawdziwych przyjaciół.

„Mężczyźni nie definiują kobiet. Kobietę określają jej osiągnięcia. I jej buty”.

Jeśli chodzi o wątek romantyczny, nie jest trudno uwierzyć w uczucie, które zaczyna łączyć Summer i Fitza. Autorka zastosowała tutaj motyw hate-love, czyli od nienawiści do miłości. Wprawdzie dosłownej nienawiści tu nie ma, ale niechęć już jest, czasem nawet w nadmiarze. Jest też niewiarygodne wręcz przyciąganie i próba zwalczenia w sobie tych uczuć. Fitz wie, że taka dziewczyna, jak Summer, może w jakiś sposób zaszkodzić jego planom. Wie również, że to siostra przyjaciela i ze wszystkich sił stara się zdusić w sobie romantyczne uczucia względem dziewczyny i zapanować nad pożądaniem. Naprawdę mu współczułam, wiedząc, że jak bardzo musi to być trudne, bo przecież mieszkają ze sobą. Ta walka była przegrana na starcie, ale chociaż było to dla mnie jasne, to z uwagą śledziłam walkę, jaką chłopak prowadził sam ze sobą. Tak naprawdę jedyną rzeczą, do jakiej mogłabym się tu przyczepić, jest nie tyle erotyka, za którą w książkach nie przepadam, ale momentami zbyt dosadne przedstawianie tego wątku. Niektóre opisy sprawiały, że czułam się zniesmaczona. Jednak nie jest to na tyle duży minus, aby przekreślił wszystkie pozytywne odczucia, jakie wzbudzała we mnie lektura tej pozycji.

Dwa różne światy, dwie kompletnie inne osobowości i uczucie, nad którym ciężko zapanować. Ciekawa i wciągająca historia, interesujące portrety psychologiczne bohaterów, poruszone przy okazji trudne i aktualne tematy oraz lekkie pióro autorki to atuty tej powieści. „Pościg” to dobre rozpoczęcie nowej serii, z chęcią sięgnę po jej kolejne tomy.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka.