Poryw recenzja

Komisarz Lena Rudnicka po cichu weszła do domu. W kuchni siedział już jej mąż pijący poranną kawę. Właśnie spędziła noc z jakimś młodzieniaszkiem poznanym w irlandzkim barze, jednak Krzysztof niczego nie zauważył i bardzo poważnie zaczął jej robić wyrzuty, że pracoholizm jest bardzo szkodliwym nałogiem.

Na komendzie pojawili się państwo Chmielni. Trafili na Lenę, która chcąc nie chcąc musiała z nimi porozmawiać. Chodziło o zgłoszenie zaginięcia ich syna Klemensa.

Ostatni raz widziała go jego żona Dorota, z którą wspólnie prowadzą hotel. Wyszedł koło godziny osiemnastej do sklepu i słuch po nim zaginął.

Chwilę po wyjściu rodziców zaginionego usłyszała jak na korytarzu ktoś pyta jak trafić do jej gabinetu. Niestety komendant nie miał dla niej litości i rano zakomunikował jej, że od dzisiaj będzie uczyć jego syna. Lena próbowała oponować, jednak na nic się to zdało. Młody skończył szkołę policyjną i przepracował kilka lat w Warszawie. Teraz przyszedł czas żeby poszerzył horyzonty. Padło na nią.

Gdy drzwi do gabinetu się otworzyły, w progu stanął sierżant sztabowy Marcin Wolski. Lena pomyślała o tym, że powinna skojarzyć jego nazwisko wcześniej, ale zamroczenie alkoholowe chyba odebrało jej zdolność logicznego myślenia. Właśnie tu, w jej gabinecie stał facet z którym spędziła wczorajszą noc, a był nim nie kto inny, jak syn komendanta Wolskiego. Teraz będzie musiała ponieść konsekwencje swojego wybryku.

Słowne przepychanki między nimi przerwał dyspozytor zgłaszając popełnienie morderstwa.

Gdy przyjechali na miejsce, szybkie oględziny wykazały, że ofiara to trzydziestopięcioletni Klemens Chmielny. Teraz Rudnicka będzie musiała rozwikłać zagadkę nie zaginięcia, ale morderstwa.

Dosyć dobry kryminał z dominującą główną bohaterką. Lena ma trudny charakter, gdyż tak ukształtowało ją życie.

W tle delikatny wątek romansu z rozbudowanym wątkiem obyczajowym, jednak w głównej mierze cała fabuła opiera się na śledztwie.

Konstrukcyjnie sprawnie przeprowadzona zagadka pozwala się cieszyć odrobiną emocji towarzyszącym jej rozwiązaniu.

Byłam trochę sceptyczna siadając do lektury, jednak zupełnie niepotrzebnie. Całkiem przyzwoicie mi się czytało i z pewnością sięgnę po kolejną książkę autorki.

#proszynskiiska

#renibook